Lacunar infarcts and lacunar syndromes

Lacunar infarcts, small deep infarcts that result from occlusion of a penetrating artery, account for about a quarter of all ischemic strokes. Patients with a lacunar infarct usually present with a classical lacunar syndrome (pure motor hemiparesis, pure sensory syndrome, sensorimotor stroke, ataxic hemiparesis or dysarthria–clumsy hand) and, less frequently, an atypical lacunar syndrome. These infarcts have commonly been regarded as benign vascular lesions with a favorable short-term prognosis comparing with other ischemic stroke subtypes. However, there is an increased risk of mortality mainly from
cardiovascular causes, stroke recurrence which is similar to that for most other types of stroke, and patients have an increased risk of developing cognitive decline and dementia in long term. Although hypertension and diabetes mellitus are major risk factors for lacunar stroke, the other potential risk factors should be determined. Risk-factor modifications, antiplatelet and antihypertensive drugs with strict blood pressure are likely to play a major part of therapeutic interventions of lacunar stroke.

Laküner infarktlar ve laküner sendromlar

Laküner infarktlar, perforan arterlerin oklüzyonu sonucu gelişen küçük derin infarktlar tüm iskemik inmelerin yaklaşık %25’ini oluştururlar. Laküner infarktlı hastalar genellikle Klasik Laküner Sendromlarla (Saf Motor İnme, Saf Duyusal İnme, Mikst Sensorimotor İnme, Ataksik Hemiparezi, Dizartri/Beceriksiz El Sendromu) ve daha az olarak atipik
laküner sendromlarla ortaya çıkarlar. Laküner infarktların erken dönem prognozları, diğer iskemik inme alt tipleri ile karşılaştırıldığında gerek boyutlarının küçük olması, gerekse kliniklerinin hafif olması nedeniyle daha iyidir. Ancak uzun dönemde genellikle kardiyovasküler nedenlere bağlı olarak artmış mortalite, inme rekürrensi riskinde artışla diğer inme tiplerine benzerlik gösterirler ve ilerleyen dönemlerde kognitif düzeyde azalmada ilerleme ve demans riski vardır. Laküner inme için hipertansiyon ve diabetes mellitus birer majör risk faktörleri olsa da diğer potansiyel risk faktörlerinin belirlenmelidir. Risk faktörlerinin modifikasyonu, antiplatelet ve sıkı kan basıncı kontrolu ile birlikte antihipertansif ilaçların kullanımı laküner inmenin tedavi girişiminde önemlidir.