Hemiplejik elin rehabilitasyonunda EMG biofeedback tedavisi: sensoryal kaybın sonuçlar üzerine etkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmamızın amacı, duyu kaybı olan ve olmayan hemiplejik hastaların el rehabilitasyonunda, EMG Biofeedback ve nörofizyolojik tedavi yaklaşımlarının etkinliğini araştırmaktı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma prospektif bir klinik çalışma olarak planlandı. Hemiparezi dereceleri farklı, belirgin spastisitesi olmayan 21 hasta çalışmaya alındı. Hastalar duyu kaybı bulunup bulunmaması açısından 2 gruba ayrıldı. On bir hastadan oluşan 1. grupta duyu fonksiyonu normal olarak değerlendirildi. On hastadan oluşan 2. grupta ise duyusal kayıp mevcuttu. Tüm hastalara 20 gün süre ile EMG Biofeedback (el bilek ve parmak ekstansör kaslarına) ve nörofizyolojik tedavi yaklaşımı içerisinde egzersiz tedavisi uygulandı. Tedavi öncesi ve sonrasında el bilek ekstansörlerinin kas gücü, yüzeysel EMG aktiviteleri, eldeki kavrama gücü ve Brunnstrom’ un el için geliştirdiği motor iyileşme evreleri kaydedildi.
BULGULAR: Tedavi öncesiyle karşılaştırıldığında her iki grupta da kas gücü, yüzeysel EMG aktiviteleri ve Brunnstrom’un motor iyileşme evreleri açısından istatistiksel olarak anlamlı iyileşmeler elde edildi. Gruplar birbiri ile karşılaştırıldığında Brunnstrom’un motor iyileşme evrelerinde Grup 1 lehine anlamlı farklılık saptandı (p<0.05). Kavrama gücü açısından ise sadece grup 1’de yer alan hastalarda anlamlı bir artış bulundu (p< 0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Elde ettiğimiz bu sonuçlar, EMG biofeedback tedavisinin tüm hemiplejik hastalarda yararlı olmakla birlikte, duyusal kaybı olmayan hemiplejik hastalarda daha etkili olduğunu kanaatini doğurdu.

EMG biofeedback therapy in the reeducation of the hemiplegic hand: the effect of sensory loss in results

INTRODUCTION: The present study is aimed to investigate the value of EMG Biofeedback and neuromuscular facilitation techniques in the rehabilitation of hemiplegic hands in patients with or without sensory loss.
METHODS: This was a prospective clinical trial. Twenty-one patients with different grade of hemiparesis and with minimal or no spasticity were divided into two groups: group 1 (n=11) with normal sensation: group 2 (n=10) with sensory loss. Neuromuscular facilitation techniques and EMG Biofeedback treatment (finger and wrist extensor muscles) were applied to all patients for 20 days. Muscle strength measure for wrist extension, grip strength, Brunnstrom’s motor recovery stage for hand and surface EMG potentials were evaluated before and after the treatment.
RESULTS: In both groups, a statistically significant improvement was observed with regard to muscle strength, Brunnstrom’s stage, and surface EMG potentials. When two groups Were compared to each other, the results from Brunnstrom’s recovery stage of patients with normal sensation were better than those of patients with sensory loss (p<0.05). A significant improvement in grip strength was seen only in patients with normal sensation (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Our results showed that EMG biofeedback therapy was beneficial in all hemiplegic patients and especially more effective in patients with no sensory loss.