und: Cerebral microembolism from the extracranial vascular system can be detected by transcranial Doppler sonography. The frequency of intracranial embolic signals correlatcs with the degree of extracranial atherosclerotic disease and presence of ischemic symptoms. Materials and Methods: in order to investigate the possible occurrence of embolic events in cerebrovascular asymptomatic persons with and without extracranial carotid artery disease we performed simultaneous bilateral transcranial Doppler sonography (TCD) monitoring of the middle cerebral arteries and magnetic resonance imaging (MRI) of the brain in 46 individuals (22 female, 24 male, mean age 61 ± 7 years). They were selected from a cohort of 500 randomly selected community dwelling volunteers without signs or symptoms of cerebrovascular disease. The investigated subjects consisted of ali (6/500, 1.2%) persons with > 50% carotid stenosis and 40/500 randomly selected cases with either minimal to moderate carotid plaques (< 40% stenosis) or normal exams. TCD monitoring was repeated in 5/6 probands with severe atherosclcrotic disease 26 - 41 weeks (mean 37 ± 5.5 weeks) after the first examination. TCD monitoring time was 45 - 60 minutes. Results: MRI showed various lesions in 22/46 (47.8%) subjects. Microangiopathy-related cerebral damage (MARCD) was noted in 3/6 (50%) cases with high-grade carotid stenosis versus 5/15 (33.3%) of subjects with minimal to moderate carotid atherosclerosis and 3/25 (12%) with normal vessels. TCD failed to detect embolic events. This was even true for individuals with > 50% stenosis and tl10se with ischemic brain abnormalities, including early confluent and confluent white matter changes as well as lacunes. Conclusion: These findings underline the clinical relevance of cerebral embolism in symptomatic carotid artery disease.

En sık yaşlılarda olmakla birlikte iskemik inme (il) her yaşta görülür. Kırkbeş yaşın alhndakilerde gelişen inmeler genç yetişkin inme olarak tanımlanmaktadır. Gençlerde görülen ll'lerin risk faktörleri çoğunlukla tedavi edilebilir olduğundan, iskemik inmenin potansiyel nedenlerinin tanımlanması ve kontrol edilmesi, inmeden sekonder korunmada daha da önem kazanmaktadır. Bu çalışmada Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Nöroloji Kliniğinde Ocak 1995 - Haziran 2004 tarihleri arasında 11 nedeniyle tetkik ve tedavi edilen hastalardan 45 yaş alhndaki 28 olgu retrospektif olarak incelendi. Hastaların 15'i kadın (%53,5), 13'ü erkekti (%46,5). Yaş ortalaması 37.6±7.8 idi. Olguların 19'unda (%67,8) hipertansiyon, diabetes mellitus, kalp hastalığı ve ateroskleroz gibi bilinen risk faktörleri bulunmaktaydı. Diğerlerinde antifosfolipid antikor sendromu (2 olgu). derin anemi (2 olgu), feokromasitoma (1 olgu), CADASIL(?) (1 olgu) ve infektif endokardit (1 olgu) saptandı. Bir olguda hiçbir risk faktörü bulunamadı. Yine bir olguda da hemodinamik zeminde geliştiği düşünülen serebral iskemiye neden olabilecek bir risk faktörü saptanamadı. Akut dönemde iki olgu (%7.1) eksitus oldu. Yaşayanlarda ise belirgin düzeyde düzelme görüldü. Sonuç olarak; morbidite, rekürrens ve mortalite göz önüne alındığında risk faktörlerinin tanımlanması ve etkin şekilde tedavi edilmesi genç 11' de oldukça önemlidir.

lthough most common in elderly, ischemic stroke is seen at every age. Stroke developing in those younger than 45 years of age is called young adult stroke. Since many of the risk factors in young adult stroke are treatable, defining and managing potential causes of ischemic stroke gains much more importance in prevention of secondary stroke. in this study etiological risk factors in young ischemic stroke patients, admitted to Suleyman Demirel University Neurology Clinic between January 1995 and June 2004, were evaluated retrospectively. Twenty-eight (6.1 %) were younger than 45 years of age. There were 15 females (53,5%) and 13 males(46,5%). The mean age of patients was 37.6+7.8; there were 15 (51.7%) females and 14 (49.3%) males. Well known strokeofisk factors like hypertension, diabetes mellitus, cardiac disease and atherosclerosis were present in 19 (67.8%) of all cases. Diagnosis in 28.6% was as follows: Antiphospholipid antibody syndrome (2 cases), severe anemia (2 cases), pheochromocytoma (1 case), CADASIL(?)(1 case), infective endocarditis (1 case), No risk factor was found in one case. Again there was no risk factor in one case at whom stroke was thought to develop hemodinamically. Tw" cases (7.1 %) deceased at the acute stage. A significant clinical remission was observed in those surviving. in conclusion, regaıding morbidity, recurrence, and mortality, definition and effective treatment of risk factors is fairly important in young adult stroke.

Amaç: Kognitif durumu iyi ve kötü olan strok hastalarının rehabilitasyon sonuçlarının karşılaştırılması ve başlangıç fonksiyonel düzey ve kognitif durumun tedavi sonrası fonksiyonel iyileşme üzerindeki etkisini değerlendirmek. Yöntem ve Gereç: Altmış yaş üstünde, ilk kez strok geçiren ve strok sonrası süre altı ayı geçmeyen 60 hasta çalışmaya dahil edildi. Tedavi başlangıcında kognitif durumu değerlendirmek amacıyla Mini Mental Durum Muayenesi (MMDM) kullanıldı ve sonuçlarına göre hastalar iki gruba aynldı. Otuz sekiz hasta kognitif yönden normaldi (Grup 1), 22 hastada ise kognitif bozukluk (Grup 2) bulundu. Tedavi başlangıcı ve sonunda fonksiyonel durum değerlendirmesi için Barthel indeksi, motor değerlendirme içinse Brunnstrom'un evrelendirme sistemi kullanıldı. Bulgular: Kognitif durumu iyi olan 38 hastada Barthel indeksi (p<0.001), Brunnstrom üst ekstremite (p<0.01) ve alt ekstremite evrelemesinde (p<0.001) anlamlı düzelmeler olduğu görüldü. Kognitif durumu bozuk olan hastalarda ise, Barthel indeksi (p<0.01) ve Brunnstrom alt ekstremite evrelemesinde (p<0.05) anlamlı düzelmeler olduğu ancak üst (1) ekstremite evrelemesinde herhangi bir gelişme olmadığı saptandı (p>0.05). Gruplar birbiri ile karşılaştırıldığında ise, kognitif durumu iyi olan hastalar lehine Barthel indeksi (p<0.001), Brunnstrom üst ekstremite (p<0.05) ve alt ekstremite evrelemesinde (p<0.001) anlamlı farklılıklar olduğu bulundu. Başlangıç kognitif durumun ve fonksiyonel düzeyin rehabilitasyon sonuçlan üzerinde etkisi değerlendirildiğinde kognitif durum ile pozitif (r=0.45; p<0.01) fonksiyonel düzey ile ise kuvvetli yönde pozitif yönde (r=0.91; p<0.001) bir ilişki olduğu saptandı. Sonuç: Çalışma sonuçlarımız başlangıç fonksiyonel durumun en önemli prediktif faktör olduğunu göstermekle birlikte, kognitif durumun da iyileşmede önemli bir etkisi olduğunu ortaya koymuştur. Bu nedenle kognitif değerlendirmenin erken dönemde yapılmasının önemli olduğu ve rutin olarak uygulanması gerektiği düşüncesindeyiz.

Aim: To compare the rehabilitation outcomes of the hemiplegic patients with normal cognitive function with the hemiplegic patients who have impaired cognitive status and to evaluate the effect of initial functional and cognitive level on post-rehabilitational functional improvement. Material and Methods: Sixty patients older than 60 years, experiencing first stroke attack and with a post-stroke duration shorter than 6 months were included in the study. Mini Mental State Examination (MMSE) was used to evaluate initial cognitive status and patients were diveded into two groups according to their MMSE results. Thirty-eight patients were cognitively normal (Group 1), cognitive impairment has been found in twenty-two patients (Group 2). At the beginning and at the end of the treatment, Barthel Index and Brunnstrom's stages of recovery were used for functional status evaluation and motor evaluation, respectively. Results: in thirty-eight patients with normal cognitive status, significant improvements were found with Barthel Index (p< 0.001 ), Brunnstrom upper extremity staging (p< O.Ol) and Brunnstrom lower extremity staging (p< 0.001 ). In patients with impaired cognitive function, significant improvements wcre found with Barthel Index (p< O.Ol) and Brunnstrom's lower extremity staging (p< 0.05); but no improvement was detected with upper extremity staging (p< 0.05). in comparison of the groups, significant improvements were found with Barthel lndex (p< 0.001), Brunnstrom's upper extremity (p< 0.05) and lower extremity staging (p< 0.05) in favor of cognitively normal patients. When the effect of cognitive status and functional level on rehabilitation outcomes was evaluated, a positive correlation with cognitive status (r = 0.45; p< O.Ol) anda strong positive correlation with functional !eve! (r = 0.91; p< 0.001) were detected. Conclusion: Although the results of this study showed that initial functional status is the most predictive factor, we also demonstrated that cognitive status has an important effect on improvemeııt. For this reason, we suggest that cognitive evaluation is essential at the initial period of the rehabilitation program and might be used routinely.

Çalışma inmeli olguların hastaneye erken başvurularının önemine, konu ile ilgili kurum ve kuruluşların dikkatini çekmek amacıyla planlanmıştır. Araştırma acil servise gelen inmeli hastalarla (n=122) gerçekleştirilmiştir. Olgular klinik belirtiler başladıktan sonra hastaneye başvuru sürelerine göre; ilk üç saat içinde, 3-24 saatte ve 24 saatten sonra olmak üzere üç grupta değerlendirilmiştir. Bulgular, hasta veya yakınlarıyla yan-yapılandırılmış bir görüşme formu yardımıyla ve yüz yüze görüşme yöntemi ile sağlanmıştır. Hastaların yaklaşık olarak yansında inme semptomları saat 06.00 ile 11.59 arasında başlamış ve %32 (n=39)'si hastaneye erken dönemde ulaşmıştır. Hastaların %31 (n=38)'i semptomlar başladıktan sonra 3 - 24 saat içinde, %37 (n=45)'si 24 saat sonra başvurmuştur. Hastaneye erken başvuru, yaş, cinsiyet, inme tipi ve tutulum olan bölge ile ilişkili bulunmamıştır (P>0.05). Bununla birlikte bilinci kapalı hastalar hastaneye erken dönemde getirilmektedir (P<0.05). 24 saatten sonra başvuran %37 oranda olgunun %31 'i, önce başvurduğu sağlık kuruluşunun yetersizliği yüzünden etkin tedavi şansını yitirmiştir. Toplum ve sağlık çalışanları inmenin erken belirtileri konusunda eğitilmelidir.

SUMMARY This study investigated patients referred to the hospital for cerebrovascular strokes in order to distract attention of relevant authorities and institutions to this important issue. The study was rea!ized in patients (n=122) referred to the Emergency Clinics of Hospital with diagnoses of stroke. The patients were evaluated in three groups in terms of their presentation to the hospital within the first 3 hours, 3-24 hours and later than 24 hours from the start of their clinical manifestations. The results were obtained from face to face interviews with the patients relative s using a semi-formulated structured form. The onset of symptoms of near!y half of the patients with stroke started between 06:00 A.M. and 11 :59 PM and 32% (n = 39) of them reached the hospital at an early stage of stroke. 31 % of the patients (n = 38) referred to the hospital within 3-24 hours and 37% (n = 45) of the cases were de!ivered to the hospital more than 24 hours after the onset of the symptoms. Early referrals to the hospital weren't influenced by variables of age, gender, foci of involvement and types of stroke (P > 0.05). However unconscious patients had been brought to the hospital at an earlier stage of stroke (P< 0.05). Cases in our study group have lost their chances of effective treatment either for underestimation of the condition (37 %) or due to inadequate facilities of their previous health care center (31 %). Public and health care personnel must be educated about recognition of early symptoms of stroke.

İntrakranyal arteriyel diseksiyon, iskemik strokla olduğu kadar subaraknoid kanama ile de ilişkilidir. Arka sistem subaraknoid kanamalarında vertebrobaziller diseksiyon etiyolojik nedenlerden birisidir. Kliniğimizde takip edilen, 55 yaşında ani başağrısı ve bilinç bulanıklığı ile başvuran, arka sistem subaraknoid kanama nedeniyle tedavi altına alınan bir hastada, konvansiyonel anjiyografide tespit ettiğimiz bir intrakraniyal vertebrobaziller diseksiyomı bildirmeyi ve mevcut literatürü taramayı amaçladık. Serebral anjiyografide anevrizmatik dialatasyon görüntülenemediği sürece konservatif tıbbi tedavi ile takıp edilebilir.

Intracranial arterial dissection is associated with subarachnoidal hemorrhage as well as ischeamic stroke. Vertebrobasilar dissection is one of the etiological factors of subarachnoidal hemorrhage in posterior system. We aimed to report a vertebrobasilar dissection that was determined in convantional serebral angiography in a 55 years old patient who was admited with a sudden onset headache and confusion and was followed up in our clinic with a posterior system subarachnoidal hemorrhage and to review the current literature. Spontaneous vertebrobasilar dissection can be followed up by conservative medical treatınent unless an aneurismatic dilatation is determined in cerebral angiography.

Serebral amiloid anjiopati (SAA), leptomeningeal ve serebral kortikal küçük ve orta çaplı damarların duvarlarında b-amiloid proteinin birikmesi ile karakterizedir. Bu durum sıklıkla tekrarlayıcı multipl intraserebral kanamaya neden olur fakat kanama tek taraflı da olabilir. Yetmişiki yaşındaki sağ elini kullanan erkek hasta sol hemiparezi nedeniyle kliniğimize kabul edildi. Özgeçmişinde 9 ve 3 yıl önce iki kez tekrarlayıcı sol hemiparezi öyküsü vardı ve 5 yıldan bu yana hipertansifti. Fizik muayenede, kan basınca 120/80 mmHg, nabız 82/dk idi. Nörolojik muayenede bilinç stuporöz idi. Solda yüzü de içine alan 2/5 düzeyinde hemiparezi saptandı. Babinski solda pozitifdi. Bilgisayarlı beyin tomografisinde sağ temporoparietal bölgede intraserebral hemoraji saptandı. Takip periyodunda hastanın durumunda progresyon gözlendi. Opere edildi ve beyin biyopsisi yapıldı. Histopatolojik incelemede serebral amiloid saptandı.

Cerebral amyloid angiopathy (CAA) characterized by the deposition of amyloid b-protein in small to medium-sized walls of leptomeningeal and cerebral cortical vessels. it often caused by recurrent multiple intracerebral hemorrhage but hemorrhage may be seen unilaterally. A- 72-years-old male right handed male was admitted to our department for left hemiparesis. in his pası history, he had recurrent left hemiparesis syndromes nine and three years ago. and he had hypertension for Syears. in physical examination, blood pressure was 120/80 mmHg and pulse was 82/minute. Neurological examination revealed stupor, left central facial paresis and hemiparesis. Babinski's sign was positive on left side. CT-scan showed a large hemorrhage in the right temporoparietal areas. in follow up, his symptoms deteriorated. He was operated and brain biopsy was performed. in histopathological examination, cerebral amyloid was seen.