Ýnme, dünya çapýnda ölüme ve sakatlýða neden olan hastalýklar arasýnda ilk sýralarda gelmektedir. Ýnmede beyinde kan akýmýnýn bozulduðu bölgeye göre deðiþen nörolojik semptomlar ve fonksiyon kaybý meydana gelmektedir. Fonksiyon kaybý ile birlikte bireylerde fiziksel, ruhsal ve sosyal sorunlar oluþmaktadýr. Ýnme sonrasý rehabilitasyon sürecinde sýklýkla motor ve duyusal yetersizliklere, konuþma bozukluklarýna ve günlük yaþam aktivitelerini yapabilme becerilerine odaklanýlýr. Ancak inme geçirmiþ kiþilerin yaþamlarýný olumsuz etkileyen psikososyal sorunlar da oldukça önemlidir. Bu sorunlarýn baþlýcalarý; inme sonrasý depresyon ve anksiyete, biliþsel bozukluk ve inme sonrasý yorgunluktur. Hastalarýn yaklaþýk %20 ila %50'si bu sorunlardan en az birinden etkilenebilmektedir. Bu sorunlar hem hasta hem de yakýnlarý için güçlük yaratan durumlardýr. Ancak psikososyal problemler mevcut rutin tedavi hizmetleri içerisinde yetersiz bir þekilde ele alýnmaktadýr ve sistematik olarak ele alýndýðýna dair az kanýt vardýr. Psikososyal sorunlarýn yönetimi için erken dönemde tarama yapýlmasýnýn ve sorunlarýn uygun þekilde yönetilmesinin önemi vurgulanmaktadýr. Araþtýrmalar, inmeli kiþilere verilen saðlýk hizmetlerinin iyileþtirilmesi için ek çabalarýn gerekli olduðunu ortaya koymaktadýr. Bu bakýmdan psikososyal sorunlarýn daha fazla farkýnda olunmalý ve yakýn takip yapýlarak hastalar desteklenmelidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ýskemik inme, tüm dünyada en sýk görülen inme tipidir. Mekanik trombektomi (MT), proksimal vasküler oklüzyonu olan akut iskemik inme hastalarýnda fonksiyonel baðýmlýlýðý önleyebilen etkili bir tedavidir. Fakat MT ile tedavi edilen iskemik inme hastalarýnda klinik seyir heterojendir. MT ile oluþan revaskülarizasyon baþarýsý, uzun dönem klinik seyir ve fonksiyonel baðýmsýzlýk durumu, bir çok faktöre baðlýdýr. Biz de çalýþmamýzda akut iskemik inme tedavisinde MT iþleminin etkinliðini, baþarýlý revaskülarizasyon ve fonksiyonel baðýmsýzlýða etki eden faktörleri deðerlendirmeyi ve erken serebral kollateral oluþumuna katký saðlayabilecek faktörleri araþtýrmayý amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmada Mayýs 2016 ve Mayýs 2019 tarihleri arasýnda Fýrat Üniversitesi Týp Fakültesi Hastanesi Nöroloji Kliniðinde akut iskemik inme nedeniyle endovasküler tedavi uygulanmýþ hastalar; demografik özellikleri, klinik durum ve radyolojik görüntüleri açýsýndan retrospektif olarak deðerlendirilerek kayýt altýna alýndý. Hastalarýn MT iþlemi öncesi çekilen BT Anjiografi (BT Anjio) ile kollateral durumlarý, mTAN skoru baz alýnarak deðerlendirildi. Kollateral skor ile olumlu klinik sonuç (mRankinS 0-2) ve ravaskülarizasyon baþarýsý arasýndaki iliþkiyi analiz etmek için ki-kare istatistiksel analizi kullanýlmýþtýr.
BULGULAR: Otuzdokuz hastanýn 23 ’ünde, iþlem sonrasý baþarýlý (TICI 2b-3) rekanalizasyon saðlandý. 24 hastada,TAN (2-3) iyi kollateral mevcuttu. Ýyi rekanalize olan 23 hastanýn, yüzde 82’si (n: 19) TAN (2-3) iyi kollaterale sahipti. mTAN skoruna göre deðerlendirilen iyi kollaterali olan hastalar ile rekanalizasyon baþarýsý arasýnda anlamlý iliþki saptandý.(p: 0,012<0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ýyi serebral kollaterali olan akut iskemik inme geçiren hastalarýn çoðu, baþarýlý bir rekanalizasyona ve fonksiyonel baðýmsýzlýða sahip olurken; tedavi baþarýsýna bu denli etkisi olan kollateral oluþumuna katký saðlayan faktörlerin ortaya çýkmasý için ileri dönemlerde daha fazla çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Non anevrizmal subaraknoid kanamalar (SAK) spontan SAK olgularýnýn %15'ini oluþturur ve daha hafif klinik tablolarla karakterizedir. Ancak klinik seyir ve sonuçlarý kendi içerisinde farklýlýklar gösteren heterojen bir gruptur. Bu çalýþmanýn amacý anevrizmal olmayan perimezensefalik ve non perimezensefalik SAK hastalarýnýn radyolojik özelliklerini, klinik gözlem ve sonuçlarýný incelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ýki merkez retrospektif gerçekleþtirilen bu çalýþmaya 31 hasta dahil edildi. Baþvuru sýrasýnda kanamayý açýklayabilecek bir neden yoktu. Radyolojik görüntülemeleri sonucu kanýn yayýlýmýna göre perimezensefalik ve non perimezensefalik SAK olarak iki gruba ayýrýldý. Hastalarýnýn baþvuru semptomlarý(baþ aðrýsý, baþ dönmesi, bulantý ve kusma, dengesizlik, afazi, parezi), demografik verileri, etyolojik faktörleri, komplikasyonlarý (epileptik nöbet, tekrar kanama, hiponatremi, hidrosefali, þant baðýmlýlýðý, gecikmiþ serebral iskemi) ve 3. ay modifiye Rankin Skorlarý analiz edildi.
BULGULAR: Ortalama yaþ 48,5±8,4 yýl olup kadýn-erkek cinsiyet oraný benzerdi (%52, erkek). En sýk baþvuru semptomlarý baþ aðrýsý (%68) ve bulantý-kusma (%35) idi. Hastalarýn 18’i (%58) non perimezensefalik SAK idi. Demografik veriler kýyaslandýðýnda perimezensefalik kanamalarda kadýn cinsiyet oraný daha yüksekti (p=0.007). Bunun dýþýnda etyolojik faktörler, komplikasyon oranlarý, baþvuru ve taburculuk Glasgow koma skalasý, yoðun bakým ve servis yatýþ süreleri ve 3. ay modifiye rankin skorlarý karþýlaþtýrýldýðýnda anlamlý farklýlýk saptanmadý (p>0.05). Pm-SAK olan 2 hastada (1 hastada vazospazm, diðerinde epileptik nöbet), ve non perimezensefalik SAK olan 4 hastada (1 hastada yeniden kanama, 1 hastada gecikmiþ serebral iskemi, 1 hastada hiponatremi, 1 hastada epileptik nöbet) komplikasyon izlendi. Tüm hastalarda taburculukta ve geç takipte (3. ay) olumlu klinik ve fonksiyonel sonuçlar elde edildi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Anevrizmal olmayan perimezensefalik SAK ve non perimezensefalik SAK'lar klinik özellikleri, prognozlarý ve ortalama yatýþ süreleri açýsýndan benzerdir. Anevrizmatik kanamalara kýyasla komplikasyon oranlarý düþük ve daha iyi seyir izlemektedirler.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Obstrüktif uyku apne sendromu (OSAS), serebral küçük damar hastalýðý, inme ve serebral ateroskleroz yükü açýsýndan baðýmsýz bir risk faktörüdür ve sýklýkla obezite, metabolik bozukluklar, hipertansiyon, koroner arter hastalýðý, dolaþým yetmezliði ve karotis aterosklerozu gibi eþlik eden hastalýklarla iliþkilidir, bunlarýn hepsi serebrovasküler sistem üzerinde olumsuz etkilere katkýda bulunur. Bu çalýþmada OSAS'lý hastalarda karotis aterosklerozu (KA) ile obezite ve vasküler risk faktörleri arasýndaki iliþkinin incelenmesini amaçladýk.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalýþmada, Eylül 2020-Haziran 2023 tarihleri ​​arasýnda nöroloji ve göðüs hastalýklarý polikliniðine uyku apne sendromu nedeniyle baþvuran ve polisomnografi için gece yatýrýlan hastalarý inceledik.Çalýþma grubuna orta ve aðýr OSAS saptanan ve son altý ay içinde karotis doppler USG çekilen hastalar dahil edildi. Kontrol grubu nöroloji polikliniðine baþvuran kriterleri karþýlayan hastalardan oluþturuldu. Tüm hastalarýn Beden Kitle Ýndeksi (BKÝ) aðýrlýk (kg)/boy (m2) olarak hesaplandý. Akut veya kronik üst solunum yolu veya akciðer enfeksiyonu, ciddi obstrüktif veya restriktif akciðer hastalýklarý, akut-subakut inme ve miyokard enfarktüsü, kalp veya böbrek yetmezliði olan hastalar ve son altý ay içinde majör cerrahi öyküsü olan hastalar çalýþma dýþý býrakýldý.
BULGULAR: Dahil etme ve dýþlanma kriterlerine göre, orta veya aðýr OSAS'ý olan 47 hasta ve OSAS'ý olmayan 40 hasta çalýþmaya dahil edildi. Çalýþma grubunda erkek cinsiyet ve obezitesi olan (BMI>30 kg/m2) hastalarýn oraný daha fazlaydý ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamlýydý (P< 0,05). Ancak KA görülme sýklýðý tüm gruplar arasýnda benzerdi, anlamlý bir fark yoktu.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Obezite OSAS grubunda daha sýk görülmesine raðmen KA veya stenozu olan hasta sayýsý her iki grupta da benzerdi. Bulgular, OSAS'ýn doðrudan etkisinden ziyade, bilinen vasküler risk faktörlerinin ve komorbiditelerin aterogenez üzerinde birincil bir etkiye sahip olabileceðini düþündürmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Elle yapýlan ultrasonografik intima media kalýnlýðý (IMT) ölçüm ve okumasýnýn prototip bir otomatik kenar belirlenimi algoritmasý ile yapýlan ölçümlerle karþýlaþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Elle ölçülen IMT (IMT-manual) ile algoritma ile ölçülen IMT indisleri [IMT-maksimum (IMT-maks), IMT-ortalama (IMT-ort), IMT-minimum (IMT-min) ve IMT-standart deviasyon (IMT-SD)] 20 saðlýklý kontrolde 3 gün ara ile 2 farklý nörosonoloðun yaptýðý ölçümlerde tekrarlanabilirlik ve deðiþkenlik açýsýndan karþýlaþtýrýldý. 606 olguda ise IMT indisleri vasküler risk faktörlerini tasnif edebilme kapasitesi açýsýndan test edildi.
BULGULAR: "Tekrarlanabilirlik" için IMT indekslerinin varyasyon Katsayýsý (CV), IMT-SD hariç %20-30 aralýðýnda (kabul edilebilir seviye) bulundu. Konkordans korelasyon katsayýsý (ρc) tüm IMT indisleri için 0,9'un (Suboptimal) altýndaydý. Her IMT parametresi için tekrarlanabilirlik Katsayýsý (CR) 100 mikronun üzerindeydi. Operatörler arasý uyum için CV, IMT-max ve IMT-min için %19-%22 arasýndayken, IMT-manuel için %22,6-%24,8 idi. Tüm IMT yöntemleri için ρc sub-optimaldi (%95 güven aralýklarý [GA] 0,745 ile 0,863 arasýndaydý). Ortalama CR, her IMT indeksi için 100 mikrondan büyüktü (IMT-maks için 199,9, IMT ortalamasý 133,2, IMT-min 168,7 ve IMT-manuel 151,9, mikron cinsinden). IMT indekslerinin ROC-AUC %95 GA alt sýnýrý hiçbir risk faktörü kategorisi için 0,6'nýn üzerinde deðildi. Tüm IMT indeksleri genellikle risk faktörlerinin sayýsý arttýkça artma eðilimi göstermiþtir (Kendal tau, 0,07-0,24 arasý).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Manuel ve otomatik kenar algýlama algoritmalarýnýn IMT ölçümlerinin tekrarlanabilirlik, yeniden üretilebilirlik ve vascular risk faktörlerini sýnýflandýrma potansiyeli benzerdir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma, Türkiye’nin batýsýnda yer alan Zonguldak ilindeki bir devlet hastanesinde 167 inmeli hastanýn bakým vericisinin bakým vermeye hazýr oluþluðunu ve algýladýðý stresi incelemek amacýyla tanýmlayýcý ve kesitsel tipte yapýldý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Veriler; Kiþisel Bilgi Formu, Modifiye Barthel Ýndeksi (MBI), Bakým Vermeye Hazýr Oluþluk Ölçeði (BVHOÖ) ve Algýlanan Stres Ölçeði (ASÖ) ile toplandý.
BULGULAR: Ýnmeli hastalarýn MBI puaný 42,06±39,30, bakým vericilerin BVHOÖ puaný 19,47±7,40 ve ASÖ puaný 26,07±9,14 bulundu. Hasta yaþý ve tedavi süresi ile BVHOÖ ortalamasý arasýnda negatif yönde istatiksel bir iliþki belirlendi (p<.05). MBI ve BVHOÖ ortalamasý arasýnda pozitif yönde, MBI ve ASÖ ortalamasý arasýnda negatif yönde istatiksel bir iliþki belirlendi (p<.05). BVHOÖ ortalamasý ile ASÖ ortalamasý arasýnda negatif yönde anlamlý bir iliþki bulundu (p<.05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Bu çalýþma ile bakým vericinin bakým vermeye hazýr oluþluðu ve algýladýðý stresin; hastanýn fonksiyonel baðýmsýzlýðý, yaþý, yatýþ yeri ve bakým vericinin hastaya yakýnlýðý, bakým deneyimi, bakým verme nedenleri gibi birçok deðiþkenden etkilendiði belirlendi. Bakým vericilerin bakýma hazýr oluþluðunun arttýrýlmasýna yönelik ailenin diðer bireylerinin de dahil edildiði hastalýðýn seyrine, komplikasyonlara ve bakým sürecinin yönetimine dair taburculuk eðitimi önerildi.

Ýntrauterin dönemde karotis arter ve vertebrobaziller sistem arasýnda anastomozlar bulunmaktadýr ve bunlarýn embriyogenez sýrasýnda kapanmasý beklenir. Nadir olarak ise hastalarda bu arterlerin kapanmadýðý gözlenmektedir. Tariflenen 4 anastomoz mevcuttur, bunlar: trigeminal, otik (akustik), hipoglossal ve proatlantal intersegmental arterlerdir. Persiste arterlere sýklýkla posterior dolaþým veya vertebral arter hipoplazisi eþlik etmektedir. Bu durum normal hemodinamik akýmda deðiþikliðe neden olduðundan anevrizmalar, iskemik serebrovasküler ataklar, ateroskleroz, subaraknoid kanama ve arteriyovenöz malformasyonlar gözlenebilir. Bu olgu sunumunda akut iskemik serebrovasküler hastalýk tanýsý alan ve görüntülemelerinde persiste proatlantal intersegmenter arter saptanan bir hasta sunulmuþtur.

Spontan tekrarlayan ekstrakraniyal internal karotis arter vazospazmý genç hastalarda iskemik inmeye sebep olan nadir rastlanan bir durumdur. Patofizyolojisi henüz net aydýnlatýlamamýþtýr. Dinamik bir durumdur, sýk tekrarlar ve seri serebrovasküler görüntülemeler ile tanýsý konulabilir, aksi halde internal karotis arter diseksiyon veya stenozu ile karýþýr. Literatürde bildirilen vakalarda kalsiyum kanal blokeri, antiagregan, antikoagülan, steroid, endovasküler giriþimsel teknikler gibi çeþitli tedaviler denenmekle birlikte kanýtlanmýþ faydasý olan net bir tedavi bildirilmemiþtir. Bu makalede hemiparezi, hemihipoestezi ve konuþmada bozulma þeklinde ataklar tarifleyen 25 yaþýnda erkek bir hastayý sunuyoruz.

Serebral amyloid anjiopati iliþkili inflamasyon, serebral amyloid anjiopatinin nadir ancak gittikçe artan biçimde tanýnan bir alt tipidir ve ayýrt ettirici klinik ve görüntüleme özelliklerine sahiptir. Klinik ve manyetik rezonans görüntüleme bulgularýna dayalý önerilmiþ taný kriterlerinin tanýsal doðruluðu mükemmeldir. Serebral amyloid anjiopati iliþkili inflamasyonu olan hastalar kortikosteroidler ve / veya immünsüpresifler ile tedavi edilmelidir. Bu makalede serebral amyloid anjiopati iliþkili inflamasyonun tipik özelliklerine sahip olan iki olgu sunulmaktadýr.