KAN GLUKOZ, HbA1C, KORTİZOL DÜZEYİ VE STROKUN ERKEN PROGNOZU ARASINDAKİ İLİŞKİ

Amaç: Stroklu hastalarda kan glukoz ve kortizol düzeyleri ile strokun lezyon tipi, şiddeti, prognozu ve nörolojik
iyileşmesi arasındaki ilişkinin incelenmesi amacıyla planlandı.
Metod ve Materyal: 51 akut iskemik veya hemorajik stroklu hasta prospektif olarak çalışmaya alındı. GIA, subaraknoid
kanamalı ve bilgi alınamayan hastalar çalışma grubu dışında tutuldu.
Sonuç: Hiperglisemik diabetik olmayan ve diabetik hastalarda, sağ kalım oranı normoglisemik hastalardan anlamlı
olarak daha düşüktü. Yüksek serum kortizol düzeyi, hiperglisemik diabetik olmayan, diabetik, klinik durumu kötüleşen
ve exitus olan hastalarda yüksek olarak tespit edildi. Strokun natürü, lezyonun büyüklüğü ve arter alanı incelendiğinde
başvuru ortalama kan glukoz ve kortizol düzeyinde farklılık saptanmadı. HbAlc düzeyi ile klinik durumun ağırlığı ve
sağkahm arasında ilişki saptanmadı. Başvuru değerlendirmesinde şiddetli nörolojik defisit en sık hiperglisemik diabetik
olmayan grupta gözlendi. Strok sonrası nörolojik iyileşmenin, normoglisemik diabetik olmayan hastalarda diğer
gruplardan belirgin olarak daha iyi olduğu saptandı. Lezyon genişliği ve strok risk faktörlerinde gruplar arasında
farklılık saptanmadı.
Sonuç: Sonuç olarak akut hipergliseminin diabetik hastalarda nondiabetik hastalardan daha fazla zarar verici olduğu
kabul edilebilir. Bu sebeple strok sonrası prognozu olumsuz yönde etkileyen bir faktör olduğu ve hastaların tedavilerinin
ve takiplerinde bu durumun göz önüne alınması gerektiği görüşündeyiz.

THE RELATIONSHIP BETWEEN BLOOD GLUCOSE, HBAlC, CORTISOL LEVELS AND THE EARLY PROGNOSIS OF STROKE

Objective: This study was designed as prospectively to investigate the relationship of the blood sugar and cortisol with
nature, severity, prognosis and recovery of stroke.
Material and Method: 51 patient were included into the study. Patients with ischemic and hemorrhagic stroke were
included. Patients with transient ischemic attack, subarachnoid hemorrhage, and unavailable history were excluded.
Results: Mortality was higher in diabetic and nondiabetic hyperglycemic group than normoglycemic nondiabetic. The
mortality, serum cortisol levels and initial stroke severity scores were significantly higher in hyperglycemic non-diabetic
and diabetic patients. The nature of stroke, localization and size of lesion were not different between groups. The
relationship between hbA le and mortality, severity of clinical status was not determined in our study. The severity of
clinical status was higher in nondiabetic hyperglycemic patient. The recovery of stroke was much better in
normoglycemic than others. The size of lesion and risk factors for stroke was not differrent between groups.
Conclusion: As a conclusion, it is presumed that acute hyperglicemia is more harmful in nondiabetics than diabetics.
Therefore, it should be considered as a poor prognostic factor and the situation should be take into account in the
treatment and follow-up.