DİABETİK HASTALARDA PERIHEMATOMAL ÖDEM HACMİ

Spontan intraserebral hemoraji sonrası ödem gelişiminin kötü prognozla ilişkili olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada, spontan intraserebral hemorajisi olan 26 hastada (12 diabetik, 14 nondiabetik) beyin ödemi gelişimi incelendi ve diabetes mellitus ile perihematomal ödem gelişiminin ilişkisi araştırıldı. Hematom ve ödem hacimlerinin ölçümü için Suga tarafından tarif edilen “AxBxC/2” formülü kullanıldı. Hematom hacmi ile perihematomal ödem hacmi arasındaki ilişki bilinmektedir. Bu nedenle, kontrol beyin tomografisindeki hematom ve etrafındaki ödemli dokunun hacmi ilk tomografideki hematom hacmine bölünerek relatif bir ödem indeksi oluşturuldu. Ateş, hipoksi, anemi, metabolik bozukluklar ve trombosit sayısı gibi ödem gelişimini etkileyebilecek diğer faktörler de karşılaştırıldı. Hastaların klinik durumu inme gelişiminden sonraki üçüncü haftanın sonunda modifiye Rankin Skalası (mRS) ile değerlendirildi. İki grubunu başlangıç ortalama hematom hacmi hemen hemen aynıydı (24,2±18,9 ml. ye karşılık 24,7±16,3 ml)(p=0,82). Kontrol beyin tomografisindeki ortalama hematom ve ödemli doku hacmi diabetik hastalar için 87,2 ± 58,8 ml, nondiabetik hastalar için 71,8 ± 55,2 ml bulundu (p=0.59). Semptomların başlangıcı ile kontrol beyin tomografisi çekilene kadar geçen süre diabetik hastalar için 10,9±1,9 gün, nondiabetik hastalar için 10,1±1,7 gündü (p=0,106). Relatif ödem indeksi (Vhematom+ödem/ Vhematom) diabetik hastalar için 3,9±1,9 olarak bulunurken nondiabetik hastalar için 2,7 ± 0,9 bulundu (p=0,006). Ortalama mRS’u diabetik hastalarda 4,8 ve nondiabetik hastalarda 3,9 olarak saptandı. Sonuç: Spontan intraserebral hemorajisi olan hastalarda perihematomal ödem gelişimi diabetik olanlarda diabetik olmayanlara kıyasla daha yüksek bulundu.

VOLUME OF PERIHEMATOMAL EDEMA IN DIABETIC PATIENTS

Development of edema is known to contribute poor outcome after spontaneous intracerebral hemorrhage (SICH). In this study, we measured the development of brain edema in 26 patients (12 diabetic, 14 non-diabetic) with SICH. The association between the formation of edema and diabetes mellitus was evaluated. “AxBxC/2” fomulation described by Suga was used to identify volume of hematoma and edema. The direct relation between the hematoma and edema volume is known, for this reason, a relative edema index was used by dividing the volume of hematoma and edematous tissue on control CT scans to the volume of initial hematoma. The other factors affecting formation of edema such as fever, hypoxia, anemia, metabolic abnormalities and platelet count were also compared. Clinical status of the patients were evaluated with modified Rankin Scale (mRS) at the end of the third week from the ictus. The mean initial hematoma volumes of two groups were approximately same (24,2±18,9 ml. vs 24,7±16,3 ml)(p=0,82). The mean hematoma and edematous tissue volume on control CT scans was 87,2 ± 58,8 ml for diabetic patients and 71,8 ± 55,2 ml for non-diabetic patients(p=0.59). The mean time from symptom onset to control CT for diabetic patients was 10,9±1,9 days and 10,1±1,7 days for non-diabetic patients(p=0,106). Mean relative edema index (Vhematoma+edema/ Vhematoma) was 3,9±1,9 for diabetic patients and 2,7 ± 0,9 for non-diabetic patients(p=0,006). The mean mRS score was 4,8 for diabetic and 3,9 for non-diabetic patients at the end of three weeks follow-up period. Conclusion: The risk of edema development is found higher in diabetic patients than in non-diabetics.