Araştırma ve geliştirmeye yönelik öncelikleri belirlemek ve gelecek on yılda inme için tedavi geliştirmeye yönelik hedefleri tayin etmek ve bilimsel kanıtlar ile mevcut hizmetlerin durumunu incelemek amacıyla 1995 ve 2006 Helsingborg toplantıları olmak üzere iki Pan-Avrupa mutabakat toplantısı gerçekleştirilmiştir. Aynı formata bağlı kalarak, European Stroke Organisation (Avrupa İnme Derneği, ESO), Stroke Alliance for Europe (Avrupa İnme Birliği, SAFE) ile iş birliği yaparak 2018 ila 2030 yılları için aynı formatta bir Avrupa İnme Eylem Planı (ESAP) hazırlamıştır. ESAP yedi alan içermektedir: birincil koruma, inme hizmetlerinin organizasyonu, akut inme yönetimi, ikincil koruma, rehabilitasyon, inme sonucunun değerlendirilmesi ve kalite değerlendirmesi ile inmeden sonra yaşam. Translasyonel inme araştırmaları için araştırma öncelikleri de belirlenmiştir. Belgeler bir çalışma grubu tarafından hazırlanmıştır ve kamu yorumuna açıktır. Nihai belge, 21-23 Mart 2018 tarihleri arasında Münih’te gerçekleştirilen bir atölye sonrasında hazırlanmıştır. 2030 yılı için dört kapsayıcı hedef belirlenmiştir: (1) Avrupa’daki mutlak inme sayısının %10 oranında düşürülmesi, (2) Avrupa’daki felçli hastaların %90 veya daha fazlasının birinci basamak sağlık hizmetleri kapsamında özelleşmiş bir inme biriminde tedavi edilmesi, (3) inme konusunda, tüm bakım zincirini kapsayan ulusal planların bulunması, (4) çok sektörlü halk sağlığı müdahaleleri için tam anlamıyla ulusal stratejilerin uygulanması. Toplamda yedi alan için, 30 hedef ve 72 araştırma önceliği belirlenmiştir. ESAP, 2030’a kadar kanıta dayalı önleyici faaliyetlerin ve inme hizmetlerinin hayata geçirilmesi için hedefleri belirlemekte ve basit bir yol haritası sunmaktadır.

Two previous pan-European consensus meetings, the 1995 and 2006 Helsingborg meetings, were convened to review
the scientific evidence and the state of current services to identify priorities for research and development and to set
targets for the development of stroke care for the decade to follow. Adhering to the same format, the European Stroke
Organisation (ESO) prepared a European Stroke Action Plan (ESAP) for the years 2018 to 2030, in cooperation with the
Stroke Alliance for Europe (SAFE). The ESAP included seven domains: primary prevention, organisation of stroke
services, management of acute stroke, secondary prevention, rehabilitation, evaluation of stroke outcome and quality
assessment and life after stroke. Research priorities for translational stroke research were also identified. Documents
were prepared by a working group and were open to public comments. The final document was prepared after a
workshop in Munich on 21–23 March 2018. Four overarching targets for 2030 were identified: (1) to reduce the
absolute number of strokes in Europe by 10%, (2) to treat 90% or more of all patients with stroke in Europe in a
dedicated stroke unit as the first level of care, (3) to have national plans for stroke encompassing the entire chain of care,
(4) to fully implement national strategies for multisector public health interventions. Overall, 30 targets and 72 research
priorities were identified for the seven domains. The ESAP provides a basic road map and sets targets for the implementation
of evidence-based preventive actions and stroke services to 2030.

Antiagregan ilaçlar iskemik inmenin sekonder proflaksisinde yaygın olarak kullanılırlar. Antiagregan tedavi yüksek riskli hastalarda vasküler bir olay gelişme riskini anlamlı ölçüde azaltabilir. Bu derlemede kardiyoembolik olmayan iskemik inmenin önlenmesinde ikili antiagregan tedavi, özellikle aspirin ve klopidogrel kombinasyonunun kullanımı ile ilgili gelişmeler vurgulanmaktadır.

Antiplatelet drugs are widely used for secondary prophylaxis of ischemic stroke. Antiplatelet therapy can significantly reduce the risk of vascular events among high-risk patients. This review highlights the improvements of the use of dual antiplatelet therapy, particularly aspirin and clopidogrel combination, for the prevention of non-cardioembolic ischemic stroke.

GİRİŞ ve AMAÇ: Genç erişkinlerde inmenin etiyolojik değerlendirilmesi farklı incelemeleri içermektedir. Geniş etiyolojik araştırmalarla nedeninin tespitine göre tedavinin şekillendirilmesi, özellikle rekurrens riskinin de düşürülmesi açısından önemlidir. Genç inme tanısı ile izlenmiş olgularda protrombotik gen mutasyonlarının incelenmesi, predispozan risk faktörü olan ve olmayan olguların gen mutasyonları açısından varlığı ve karşılaştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: İskemik stroke geçirmiş 18-45 yaş arası hastalar alındı. Özgeçmişlerindeki inme risk faktörleri ile protein C (PC), protein S (PS), antitrombin 3 (ATIII), homosistein, antinükleer antikor (ANA) antikardiolipin (AKA) testleri ve Faktör V G1691A Leiden (FVL), Protrombin G20210A, Metilentetrahidrofolat redüktaz (MTHFR) C677T ve A1298C genetik test sonuçları kaydedilmiştir.
BULGULAR: Çalışmaya toplam 120 (64 E, 56 K) hasta alındı. Hastaların yaş ortalaması 38±6.9 idi. İnme risk faktörü 77 hastada belirlenirken, 43’ünde herhangi bir risk faktörü saptanmadı. En sık 44 (% 36.7) hastada sigara içiciliği ve 23 (19.2 %) hastada hipertansiyon kaydedildi.
13 hastada FVL polimorfizmi heterozigot saptandı. Protrombin polimorfizmi 11 heterozigot, 1 homozigot, MTHFR C677T polimorfizmi 56 heterozigot, 10 homozigot, MTHFR A1298C polimorfizmi 45 heterozigot, 13 homozigot olarak saptandı. Hiperhomosisteinemi 66, ATIII eksikliği 16, PC eksikliği 19, PS eksikliği 19 hastada tespit edildi.
İnme için predispozan risk faktörü olan ve olmayan grupta protrombotik gen heterozigot ve homozigot polimorfizmleri açısından anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. Ayrıca bu iki grup arasında hiperhomosisteinemi sıklığı, ATIII, PC, PS eksikliği sıklığı, ANA pozitifliği sıklığında anlamlı bir farklılık saptanmamıştır.

TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda özellikle MTHFR C677T ve A1298C heterozigot polimorfizm sıklığı yüksek oranda bulunmuştur. Genç inmeli hastalar predispozan risk faktörü olup olmamasına göre protrombotik mutasyonlar açısından karşılaştırıldığında anlamlı bir fark görülmemiştir. Protombotik gen mutasyonlarının inme risk faktörleri varlığına göre inme riskini etkilemediği saptanmıştır.

INTRODUCTION: Etiological evaluation of stroke in young patient includes different tests. It is important to determine the cause of stroke to plan treatment according to the etiological investigations and to reduce the risk of recurrence. We aimed to investigate the prothrombotic gene mutations in young patients with stroke and to compare the presence and absence of predisposing risk factors in terms of gene mutations.
METHODS: Patients aged 18-45 years with ischemic stroke were included. Protein C (PC), protein S (PS), antithrombin3 (ATIII), homocysteine, antinuclear antibody (ANA) anticardiolipin (ACA) tests and Factor V G1691A Leiden (FVL) genetic test results of prothrombin G20210A, methylenetetrahydrofolate reductase (MTHFR) C677T and A1298C were recorded.
RESULTS: A total of 120 (64M, 56F) patients were included. The mean age of the patients was 38±6.9. Stroke risk factor was determined in 77 patients and 43 were not detected. Smoking was the most common in 44 (36.7%) and hypertension was recorded in 23 (19.2%) patients.
FVL polymorphism was heterozygous in 13 patients. Prothrombin polymorphism 11 heterozygous, 1 homozygous, MTHFRC677T 56 heterozygous, 10 homozygous, MTHFRA1298C polymorphism 45 heterozygote, 13 homozygous was detected. Hyperhomocysteinemia 66, ATIII deficiency 16, PC deficiency 19, PS deficiency was detected in 19 patients.
There were no significant differences in the heterozygous and homozygous polymorphisms of the prothrombotic gene in the group with and without predisposing risk factors. In addition, frequency of hyperhomocysteinemia, frequency of ATIII, PC, PS deficiency and frequency of ANA positivity were not significantly different between these two groups

DISCUSSION AND CONCLUSION: The prevalence of MTHFR C677T and A1298C heterozygous polymorphism was found to be high.There was no significant difference between patients with stroke according to the presence of predisposing risk factors in terms of prothrombotic mutations. It was determined that the protombotic gene mutations did not affect the risk of stroke according to the presence of stroke risk factors.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada rekürren iskemik inme geçiren hastaların her iki cinsiyette inme etiyolojisi, inme risk faktörleri ve inme sonrası kısa döneme ait prognozları açısından karşılaştırılmaları amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışma Ocak 2011-Ocak 2017 tarihleri arasında Sağlık Bilimleri Üniversitesi Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi Nöroloji kliniğinde rekürren iskemik inme (RIS) nedeniyle yatan 18 hastanın dosya bilgileri incelenerek yürütülmüştür. Hastaların demografik özellikleri, risk faktörleri, ilk 24 saat içindeki inme şiddetleri, inme etiyolojileri ve kısa döneme ait özürlülükleri kaydedilmiş ve cinsiyet açısından birbirleriyle kıyaslanmıştır. İnme şiddeti ’The National Institutes of Health Stroke Scale’ (NIHSS) ile, kısa döneme ait özürlülük ise inme sonrası 7. günde Rankin özürlülük ölçeği (mRS) kullanılarak belirlenmiştir. İskemik inme etiyolojisi için 'Trial of ORG 10172 in Acute stroke Treatment' (TOAST) sınıflaması kullanılmıştır.
BULGULAR: RIS’li hastaların beşi (%28) kadın, onüçü (%72) erkekti. Her iki cinsiyette hipertansiyon en sık (%78) görülen risk faktörü idi. Risk faktörleri ve kısa döneme ait özürlülük açısından her iki cinsiyet arasında istatistiksel farklılık saptanmadı (p>0.05). İskemik inme alt tipi olarak kadınlarda kardiyoembolik, erkeklerde geniş arter aterosklerozuna (LAA) bağlı inmenin daha sık olduğu görüldü (p<0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışma RIS’ın erkeklerde kadınlara göre daha sık görüldüğünü göstermiştir. Çalışma ayrıca RIS’li hastaların çoğunun birden fazla risk faktörüne sahip olduğunu göstermiştir. Bu da vasküler risk faktörlerinin ilk inmeden sonra etkin bir şeklide düzenlenmesinin inme tekrar oranlarını azaltmada önemli bir role sahip olabileceğine işaret etmektedir.

INTRODUCTION: In this study, stroke etiology, risk factors and post-stroke short-term prognosis of patients with recurrent ischemic stroke (RIS) were compared in terms of their gender.
METHODS: A comprehensive assessment of medical records of 18 patients who were hospitalized in the Neurology Clinic of Umraniye Education and Research Hospital of Health Sciences University, due to RIS between January 2011 and January 2017 was performed. Demographic characteristics, risk factors, stroke severity in the first 24 hours, stroke etiology and short-term disabilities were compared in terms of gender. The stroke severity was determined by the National Institutes of Health Stroke Scale (NIHSS) and short-term disability was determined by using the Rankin Disability Scale (mRS) on the 7th day after stroke. 'Trial of ORG 10172 in Acute Stroke Treatment' (TOAST) classification was used for the etiology of ischemic stroke.
RESULTS: Five patients with RIS (28%) were female and thirteen patients with RIS (72%) were male. Hypertension was the common risk factor in both genders (78%). No statistically significant difference was found between genders in terms of risk factors and short-term disability (p> 0.05). Cardioembolic stroke was common subtype in female patients whereas large-artery atherosclerosis (LAA) stroke was common subtype in male patients (p <0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study showed that RIS is more common for male than female. Most patients with RIS had more than one risk factor. This suggested that optimal control of vascular risk factors after the first stroke might have an important role in secondary prevention of ischemic stroke.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada Hemphill’in orijinal intraserebral hemoraji skoruna (oICH) karşı STICH prognostik skorunun hastanede intraserebral hemoraji nedeniyle ölümü ön görme güçleri karşılaştırılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Primer intraserebral hemoraji nedeniyle hastanemize başvuran hastalar (n=307) üzerinden tek-merkezli ve retrospektif bir çalışma düzenlenmiştir. Çalışmaya 276 hasta dahil edilmiştir. Her hasta için STICH skoru ve oICH skoru hesaplanmıştır. Sağ kalım bilgileri retrospektif olarak toplanmış ve her iki metod için ilgili puana denk gelen mortalite oranları hesaplanmıştır. ROC eğrisi kullanılarak iki sistemin prognostik hassasiyetleri karşılaştırılmıştır.
BULGULAR: oICH skoru için tüm grubun ortalama değeri 1,4; ölenlerin ortalama değeri 2,66±1,22 ve sağ kalanların ortalama değeri 1,27±1,12 gelmiştir. STICH prognostik skoru için tüm grupta ortalama değer 37,3±55; ölenler için -21,23±64,64 ve sağ kalanlar için 49,33±42 olarak hesaplanmıştır. Orijinal ICH skoru için ROC eğrisinin eğri altındaki alan değeri 0,791 (%95 Güven Aralığı -GA-: 0,735 ile 0,839 arası), STICH prognostik skorunun ise ROC eğrisi altındaki alan değeri 0,829 (%95GA: 0,781 ile 0,870 arası) gelmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hemphill ve STICH-2 prognoz skorlama sistemlerinin her ikisi de hastanede intraserebral hemoraji nedeniyle ölümleri öngörmekte yüksek hassasiyet göstermektedir. Matematiksel olarak STICH skoru daha hassastır, ancak aradaki fark klinik anlamda görmezden gelinebilir.

INTRODUCTION: We compared the prognostic accuracy of STICH prognostic score against Hemphill’s original ICH (oICH) score for predicting in-hospital mortality related to intracerebral hematoma (ICH).
METHODS: We performed a retrospective single-center analysis of primary ICH patients admitted in our hospital (n=307). 276 patients were included in the study. For each patient, the STICH prognostic score and oICH were calculated. Survival data was acquired retrospectively and mortality rates associated with each score value was calculated for both methods. ROC curve AUC was used to compare the two scoring systems.
RESULTS: For the oICH, the mean score was 1.4 for the whole group, 2.66±1.22 for the deceased and 1.27±1.12 for the survivors. For the STICH prognostic score, the mean score was 37.3±55 for the whole group, -21.23±64.64 for the deceased and 49.33±42.0 for the survivors. Their respective ROC curve AUC values were 0.791 (CI 95% between 0.735 and 0.839) for the oICH and 0.829 for the STICH prognostic score (CI 95% between 0.781 and 0.870).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Both Hemphill's and STICH-2 prognosis scoring systems have good accuracy in predicting in-hospital mortality related to ICH. The STICH score is mathematically more accurate then oICH, but the difference is negligible in terms of clinical yield.

GİRİŞ ve AMAÇ: İskemik inme tüm dünyada en sık sakatlık bırakan ve ikinci sıklıkta mortaliteye neden olan hastalıktır. İskemik inme geçiren hastalarda mortalitenin önemli nedenlerinden biri de kardiyak komplikasyonlardır. Troponin, akut miyokard infarktüsünün tanısında ve akut koroner semptomları olan hastaların risk sıralamasında kullanılan yüksek duyarlılığı ve özgünlüğü olan bir belirteçtir. Bununla birlikte, iskemik inmeli hastalarda troponin yüksekliğine inme için risk oluşturan sistemik hastalıkların birçoğu neden olabilmektedir. Biz çalışmamızda mekanik trombektomi ile tedavi ettiğimiz tandem oklüzyonlar ve orta serebral arter M1 oklüzyonlarındaki troponin seviyelerini, inme risk faktörlerini, üçüncü ay sonundaki mortalite ve fiziksel bağımlılığı incelemeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmada Ocak 2015- Şubat 2019 yılları arasından hastanemize başvuran ve mekanik trombektomi ile tedavi edilen ön sistem tandem oklüzyonlar ile orta serebral arter M1 oklüzyonlarının başvuru anındaki troponin değerleri retrospektif olarak incelendi. Çalışmada elde edilen verilerin istatistiksel analizinde SPSS ( Statistical Package for Social Sciences) Windows 23 paket programı kullanıldı. Tandem ve orta serebral arter tıkanıklığındaki troponin değerleri ki-kare yöntemi ile karşılaştırıldı. Sonuçlar %95’lik güven aralığında, anlamlılık p<0,05 düzeyinde değerlendirildi.
BULGULAR: Tandem ve MCA oklüzyonları arasında 3. ay sonunda mortalite oranları incelendiğinde, tandem oklüzyonlarda mortalite oranları daha yüksekti ve iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmaktaydı (p: 0.027). Tandem ve MCA oklüzyonları arasında troponin değerleri açısından anlamlı farklılık bulunmadı (p: 0.63). Troponin değerleri 0.028 ng/mL üzerindeki hastalarda anlamlı oranda 3. aydaki mortalite daha yüksekti.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Geniş damar oklüzyonuna sebep olan ön sistem tandem oklüzyon ve MCA oklüzyonlarında troponin değerlerindeki yükseklik ile mortalite arasında anlamlı bir ilişki bulunmaktadır. Ancak tandem oklüzyonlar ve MCA oklüzyonları arasında troponin değerleri açısından anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. İskemik inme ve troponin ilişkisi üzerine randomize kontrollü, daha çok hasta sayısı içeren ve inme subtiplerine göre incelemenin yapıldığı prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır.

INTRODUCTION: Ischemic stroke is the most common disability worldwide and the second most common cause of mortality. One of the major causes of mortality in patients with ischemic stroke is cardiac complications. However, high levels of troponin may be caused in patients with ischemic stroke and many of the systemic diseases that has a risk for the stroke. In this study, we aimed to investigate troponin levels of stroke patients who were treated with mechanical thrombectomy and the resulting risk factors for stroke, mortality and physical dependence at the end of the third month in tandem and M1 occlusions.
METHODS: In this study, troponin values are examined retrospectively in stroke patients with tandem occlusion of the anterior circulation and middle cerebral artery M1 occlusions, who were treated between January 2015 and February 2019. SPSS Windows 23 package program was used in the statistical analysis of the data obtained from the study. Troponin values in tandem and middle cerebral artery occlusion were compared with chi-square method. Results were evaluated at 95% confidence interval and p<0.05 level of significance.
RESULTS: When the mortality rates between tandem and MCA occlusions were examined at the end of the third month, mortality rates were higher in tandem occlusions and there was a statistically significant difference between the two groups (p: 0.027). There was no significant difference between tandem and MCA occlusions in terms of troponin values (p: 0.63). Patients with troponin values above 0.028 ng / mL had significantly higher mortality at 3 months.
DISCUSSION AND CONCLUSION: There is a relationship between mortality and elevation of troponin levels in patients who had tandem and MCA occlusions. However, there was no difference between tandem and MCA occlusions in terms of troponin values significantly. There is a need to further study the impact of ischemic stroke on troponin levels with randomized, controlled studies.

GİRİŞ ve AMAÇ: İntraserebral kanamalı (İSK) hastaların başvuru esnasında ölçülen “nötrofil lenfosit oranının (NLR)” fonksiyonel sonuçları ve mortaliteyi öngörmede kullanılabileceği belirtilmiştir. Bununla birlikte, NLR ölçümünün zamanlamasının, İSK’daki mortalite ve erken genişleme tahmini üzerindeki etkisi tam olarak netleşmemiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Giriş ve 24. saat kan örneklerinden, giriş NLR (“NLR-adm”) ve 24 saatlik NLR (“NLR-24”), “mutlak nötrofil sayısı / lenfosit sayısı” olarak hesaplandı. Hematom volümetrik genişlemesi, “geliş” ve 24. saatte çekilen “kontrol” BT arasındaki” ABC/2 formülü” ile hesaplanan hacimler arasındaki fark olarak alındı.
BULGULAR: Toplam 383 hasta (Kadın: 41.7%, yaş, 65±13) incelendi. Bunların 251 (65.5%)’i taburcu edilebildi. Ortalama İSK hacmi ilk BT’de 32,8 cc ve kontrol BT’de 35,3 cc idi. Ortalama NLR-adm 8,2±10,3 iken NLR-24 16,6±15,7 idi. Yaş (on yıl), atriyal fibrilasyon ve antikoagülan kullanımına göre uyarlanarak yapılan regresyon analizinde NLR-24 (β=0,035, OR: 1,036 (1,002-1,071), p=0,04), ilk BT’deki İSK hacmi (β=0,012, OR 1,012 (0,999-1,024) p=0,067) ve Hemphill skoru (β=0.689, OR 1,992 (1,402-2,832) p<0,001) mortalite ile doğrudan bağlantılı bulunmuştur. Deneysel lojistik regresyon analizi ile 12,5 cc'den büyük hematom genişlemesinin, sınırda olsa da NLR-24 (β=0,038, OR=1,038 (95%CI: 1,008-1,069) ile bağlantılı olduğu ama NLR-adm’in belirleyici rolü olmadığını göstermiştir. Yani, bu tam kan parametreleri ile gelişte hematom genişlemesi öngörülemez.
TARTIŞMA ve SONUÇ: 24. saatte bakılan NLR intraserebral kanama bağlamında mortalite artışı ve belki hematom genişlemesi ile ilişkilidir. Bu olasılıkla İSK’nın yarattığı stres reaksiyonunun derecesini yansıtan bir epifenomendir.

INTRODUCTION: Neutrophil to Lymphocyte Ratio (NLR) is suggested to predict functional outcomes and mortality at admission of patients with intracerebral hemorrhage (ICH). However, effect of timing of NLR measurement on prediction of mortality and expansion in ICH has not been clarified.
METHODS: From admission and 24th-hour blood samples, admission NLR (NLR-adm) and 24th-hour NLR (NLR-24th) was calculated as “absolute neutrophil count/lymphocyte count”. Hematoma expansion was evaluated with the volume (ABC/2) difference from admission cranial CT to follow-up one.
RESULTS: A total of 383 patients (41.7% female, age, 65±13) were assessed. Of them, 251 (65.5%) were discharged. The average hematoma volume was 32.8 cc and 35.3 cc in the first and second CT, respectively. The mean NLR was 8.2±10.3 at admission and 16.6 ± 15.7 at 24th hour. Only NLR-24th (β=0.035, OR: 1.036 (1.002-1.071), p=0.04), hematoma volume at first CT (β=0.012, OR 1.012 (0.999-1.024) p=0.067) and Hemphill score (β=0.689, OR 1.992 (1.402-2.832) p<0.001) were found to be significantly related with mortality after adjusted to age (decade), atrial fibrillation, anticoagulant use and NLR-adm. An exploratory logistic regression analysis indicated that hematoma expansion greater than 12.5 cc correlated to, albeit borderline, NLR-24th (β=0.038, OR=1.038 (95%CI: 1.008-1.069) but not NLR-adm.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We found NLR-24th to be associated with higher mortality and greater hematoma expansion rate. This NLR increment, probably secondary to the stress response, in ICH can be considered as an epiphenomenon of worse prognosis.

İdiopatik hipereozinofilik sendroma bağlı inmenin tipik bir örneği burada sunulmakta, ve literatürdeki diğer 21 vaka ile beraber değerlendirilerek, bu klinik tablo tanıtılmaktadır. Sunulan vaka 27 yaşında embolik ensefalopati kliniği ile başvurmuş, biventriküler thrombus ile komplike olmuş endomyokardial fibrosis MR ile dökümente edilmiş, gen pozitifliği (FIP1L1 translokasyonu) gösterilememekle birlikte tipik kemik iliği biyopsisi bulgularından sonra steroid ve hidroksiüre ile hastalık kontrol altına alınmıştır.

A representative example of stroke syndrome due to idiopathic hypereosinophilic syndrome (IHES) is herein presented along with the other 21 cases published. A 27-year-old man presented with embolic encephalopathy. Cardiac MRI documented endomyocardial fibrosis complicated with biventricular thrombus. Although IHES gene positivity (FIP1L1 gene translocation) was not shown, bone marrow biopsy was typical for IHES. The disease was controlled well with steroid and hydroxyurea.

Karotid arterdeki (internal ve/veya kommon) hareketli trombüs, karotid arter hastalıkları arasında akut iskemik inme ya da tekrarlayan geçici iskemik ataklara neden olan nadir bir durumdur. Hareketli trombüs oldukça nadirdir ve patofizyolojisi henüz aydınlatılamamıştır. Akut iskemik inmede hareketli trombüsün tedavi yönetimi tartışmalıdır. Biz bu yazıda, iki farklı etiyolojik nedeni olan ve iki farklı tedavi yaklaşımı izlediğimiz (medikal ve endovasküler) hareketli trombüs olgusu sunduk.

Free floating thrombosis (FFT) of carotid artery (internal and/or common) is a rare condition among carotid artery diseases which can lead to acute ischemic stroke or recurrent transient ischemic attacks. FFT is a quite rare and their pathophysiology has not yet been clarified. The treatment management of FFT in the acute ischemic stroke is controversial. In this article, we presented free floating thrombi cases with two different etiological causes in which we followed two different (medical and endovascular) treatment approaches.

Katastrofik antifosfolipid sendromu (KAFS), antifosfolipid antikorları varlığında, akut gelişen ve birden fazla organ sisteminin trombozuyla karakterize antifosfolipid sendromunun ağır bir formudur. Küçük, büyük, venöz ve arteriyel trombotik oklüzyonlara sebep olmakta ve agresif tedavi edilmediğinde ölümcül olabilmektedir. Bu yazıda amacımız, derin trombositopeninin ve internal karotis arter oklüzyonuna bağlı serebral infarktın eşlik ettiği olası KAFS olgusunu sunarak genç iskemik inme hastalarında ayırıcı tanılar arasında akılda tutulması gerektiğini vurgulamaktır.

Catastrophic antiphospholipid syndrome (CAPS) is a syndrome characterized by the presence of antiphospholipid antibodies and acute thrombosis of multiple organ systems. It causes small or large venous and arterial thrombotic occlusions and may be fatal if not aggressively treated. In this article, we aimed to present a case of possible CAPS with a deep thrombocytopenia and a cerebral infarction due to internal carotid occlusion and to emphasize that CAPS should be keep in mind in the differential diagnosis of young stroke patients.