Bu kılavuzda inmede birincil koruma konuları hakkında son gelişmeler ile özet bilgi verilecektir. Risk faktörlerinden hipertansiyon, diyabet, dislipdemi, sigara ve alkol kullanımı, fiziksel aktivite, beslenme alışkanlıkları, obesite, atriyal fibrilasyon, patent foramen ovale, asemptomatik karotis darlıkları ile orak hücreli anemi, antikoagulan ve antiagregan kullanımı hakkında güncellenmiş önerilerde bulunulacaktır.

In this guideline, the brief information about primary prevention of stroke by the recent developments will be presented. Recommendation regarding the risk factors including hypertension, diabetes, dyslipidemia, smoking and alcohol usage, physical activity, dietary habits, obesity, atrial fibrillation, patent foramen ovale, asymptomatic carotid artery occlusions, sickle-cell anaemia, anticoagulant and antiagreggant usage will be offered.

Kılavuzun bu bölümünde inme hastalarına ilk ve erken müdahalenin aşamaları hakkında özet bilgi verilecektir. Hastaların ilgili merkezlere ulaşımı, acil servisler ve inme üniteleri ile inme merkezleri hakkında olması gerekenler gözden geçirilecektir.

In this section of guideline, a brief information will be offered about the stages of first and early intervention to stroke patients. Essential requirements for the transportation of patients to related centers, emergency departments and stroke units or stroke centres will be reviewed.

Bu kılavuzda inme şüphesi olan hastalarda öncelikle yapılması gereken tanı işlemleri ve ayırıcı tanıda kullanılması gereken yöntemlerden kısaca bahsedilecektir.

In this guideline, a brief information about diagnostic procedures that should be done primarily and methods that should be used for diagnosis in suspected stroke patients will be given.

İskemik inme ve geçici iskemik atak kavramları ile iskemik inmede klinik tanı, uygulanacak laboratuvar ve radyolojik incelemelerden kısaca söz edilecektir. Bunların yanı sıra, iskemik inmede nedene yönelik tanımlamalar hakkında bilgi verilecektir.

The concepts of ischemic stroke and transient ischemic attack as well as the clinical diagnosis, applicable laboratory and radiolojical examinations for ischemic stroke will be briefly mentioned. Also, an information about cause-specific definitions in ischemic stroke will be offered.

İnmelerin yaklaşık %10-15’ini oluşturan hemorajik inmenin tanısı ve tipleri konusunda özet ve güncel bilgi verilecektir.

The brief and current information about the diagnosis and subtypes of hemorrhagic stroke which constitutes of about 10-15% of whole strokes will be offered.

Bu bölümde, inme hastalarının tedavilerinin yapıldığı yerin inme ünitesi ve ilişkili merkezlerin olması gerektiğine dair kanıta dayalı veriler ışığında, inme hastalarının akut dönemde genel inme tedavisi ile ilişkili kısa ve güncel bilgiler verilecektir.

In this section, in the light of evidence-based data concerning essentiality that the stoke patients should be treated in A stroke unit and related centers, a brief and current information about general stroke treatment of patients with stroke during acute phase will be offered.

Bu bölümde, akut inme tedavisinde güncel gelişmelere paralel olarak iv trombolitik tedavi yanı sıra, hızla gelişen intra arteriyel (ia) tedaviler ve girişimsel tedaviler ile son gelişmeler kanıta dayalı olarak güncellenmiş ve özet halinde sunulmaktadır.

In this section, in parallel with the recent developments in acute stroke treatment, latest developments including rapidly developing intraarterial (ia) treatments and interventional treatments as well as iv thrombolytic treatment were updated and presented based on recent evidences.

Bazal gangliyonların ve talamusun iskemik ve/veya hemorajik lezyonlarına bağlı gelişen sekonder distoni nadir olarak görülmektedir. İnme birimizde takip edilen 2369 inme hastası arasında sadece 12 hastada (%0,5) posthemiplejik distoni gelişmiştir; diğer yandan bu hastalar Hareket Bozukluğu birimimizde takip edilen 506 distoni hastasının %4,9’unu oluşturmaktadır. Posthemiplejik distoni 8 hastada plejik uzuvların distal bölgelerini etkileyen, yavaş, burkulan klonik spazm (mobil distoni) şeklinde izlendi. Diğer yandan 4 hastamızda olduğu üzere, eğer bir kol ya da bacak bütün halinde plejiden etkilendi ise, posthemiplejik distoni uzun süreli, anormal postür (sabit distoni) şeklinde idi. İnme geçirilmesi ile distoni ortaya çıkması arasında geçen süre mobil distoni hastalarında anlamlı olarak daha kısaydı (9 aya karşın 61,5 ay, p=0,05). Sabit distoni tüm 4 hastada talamik etkilenme sonucu ortaya çıkmıştı. Mobil distoni ise, 3 hastada talamik, 5 hastada ise putamen, kaudat ve lentiform çekirdeğin etkilenmesi sonucu ortaya çıkmıştı. Patofizyolojisinde, oldukça nadir olarak görülmesi nedeniyle, selektif bir lezyona bağlı olarak nörotransmiter sistemlerin de selektif olarak etkilenmesi düşünülmektedir.

Secondary dystonia due to ischemic and/or hemorrhagic lesions of the basal ganglia and thalamus are rare. Among 2369 patients with stroke, only 12 patients (0.5%) developed posthemiplegic dystonia, which constituted 4.9% of 506 patients with dystonia. Posthemiplegic dystonia appeared as slow, twisting clonic spasms (mobile dystonia) in eight patients who had the distal parts of their extremities affected. On the other hand, in case of an arm or leg involved as a whole, posthemiplegic dystonia appeared as prolonged abnormal postures (fixed dystonia), as observed in our four patients. The latency till the appearance of dystonia following stroke was significantly shorter in mobile dystonia (9 months versus 61.5 months, p=0.05). The fixed dystonia resulted from thalamic involvement in all four cases. On the other hand, mobile dystonia developed in three patients with thalamic involvement, but in all five patients with infarctions in putamen, caudate and lentiform nuclei. The rather low number of cases with basal ganglia/capsular lesions resulting in hemiplegia and leading to subsequent dystonia may be due to selective lesioning and blockade of selective neurotransmitter systems.

GİRİŞ ve AMAÇ: AMAÇ: Klopidogrel vasküler hastalıklarda yaygın olarak kullanılan bir antiplatelettir. Ancak antiplatelet ilaçlarla birlikte yapılan çoklu ilaç uygulamaları ilaç-ilaç etkileşim riskini artırmaktadır. Bu çalışmanın amacı, klopidogrel direncine neden olan komorbiditeleri ve ilaçları tespit etmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: YÖNTEMLER:
Bu retrospektif çalışmaya en az 1 yıldır klopidogrel kullanımı olan iskemik inme hastaları dahil edildi. Hastaların klopidogrel direnci Multiple Electrod Aggregometry (MEA) yöntemi ile ölçüldü. Hastaların komorbiditeleri ve aldıkları medikal tedaviler ( proton pompa inhibitörleri, antihipertansifler, antilipidemikler, oral antidiyabetikler, insülin) kaydedildi.

BULGULAR: Çalışmaya 92 hasta dahil edildi. Hastaların 49’u erkek, yaş ortalaması 69,19±12,08 idi. % 44.6 hastada klopidogrel direnci gözlendi. Direncin diabet, hipertansiyon, hiperlipidemi varlığı ile ilişkisi bulunmadı. Benzer şekilde hastaların oral antidiabetik, insülin, proton pompa inhibitörleri, antilipidemik, antihipertansif (β bloker, kalsiyum kanal blokeri, anjiotensin konverting enzim inhibitörleri (ACEİ), anjiotensinojen reseptör blokeri (ARB), diüretik) kullanımları ile klopidogrel direnci arasında anlamlı ilişki saptanmadı. Yaş ve cinsiyet açısından da klopidogrel direnci ile ilişki tespit edilmedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: SONUÇ: Çalışmamız % 45 oranında klopidogrele yanıtsızlık olduğunu göstermektedir. Oysa ki çalışmamızda klopidogrel direncini artıran klinik bir belirteç tespit edilememiştir. Literatürde tespit edilen direnç gelişimine yol açan risk faktörleri bizim çalışmamızda anlamlı bulunmamıştır. Henüz bilinmeyen başka faktörler de direnç gelişiminde etkili olabilir.

INTRODUCTION: OBJECTIVE: Clopidogrel is a widely used antiplatelet in vascular events. However multiple drug prescriptions increase the risk for drug-drug interactions. The purpose of the study is to rule out the factors leading to clopidogrel responsiveness including the comorbidities and drugs.
METHODS: In this retrospective study, ischemic stroke patients who were being treated with clopidogrel for at least one year were eligible for enrollment.Clopidogrel resistance was measured with MEA. The comorbities and the medical treatment of the patients were noted.
RESULTS: 92 patients were included the study. 49 % of them were male and the median age was 69,19±12,08. 44.6 % of the patients were unresponsive to clopidogrel. Hypertension, hyperlipidemia and diabetes mellitus were not associated with a decreased response to clopidogrel. Similarly, we did not observe any drug-drug interactions between clopidogrel and oral antidiabetics, insulin, antihypertensives, antilipidemics and proton pump inhibitors. Age and gender were also not associated with clopidogrel responsiveness.
DISCUSSION AND CONCLUSION: CONCLUSION: Our study indicates that 45% of patients had a decrease response to clopidogrel. However we found no relation between clopidogrel resistance and the factors mentioned in previous studies. This could be attributed to other unknown factors leading to drug resistance.

GİRİŞ ve AMAÇ: Araştırma, 40 yaş üstü lise öğretmenlerinde inme alarm belirtileri ve risk faktörleri farkındalığını incelemek amacıyla planlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı tipteki araştırmanın evrenini, Aydın merkezdeki lise öğretmenleri (n=1256) oluşturmuş, bunlardan 40 yaş üstü (n=700) örneklem için tam sayım yoluna gidilmiş; 40 yaş ve üstü, inme geçirmemiş, istekli 567 öğretmen alınmıştır. Etik kurul onayı ve valilik izni alınmış; literatüre dayalı, uzman görüşü alınarak ve ön uygulama yapılarak geliştirilen “yapılandırılmış soru formuyla”, Şubat- Mart 2014 tarihlerinde, okulda toplanmıştır.
BULGULAR: Katılımcıların %55,7’si erkek; %89,8’i evli; %88,9’u lisans mezunu, yaş ortalaması 47,37±5,66’dır. Katılımcıların %30,3’ünün “inmede etkilenen organı”, %70’inin “inme nedenini” bilmediği saptanmıştır. “İnme alarm belirtileri” bilgisine yönelik toplam yanıtlarına göre en fazla; kol-bacakta uyuşma-güçsüzlük (%22) ve konuşma-anlama bozukluğu (%12,3) olduğu belirlenirken; %46,3’ünün AHA/ASA’nın tanımladığı inme alarm belirtileriyle ilgisi olmayan cevaplar verdiği saptanmıştır. Katılımcıların “inme risk faktörleri” bilgisine yönelik toplam yanıtlarına göre en fazla; stres (%15,5), hipertansiyon (%12,3), sigara-alkol (%9) olduğu belirlenirken; %24,5’inin AHA/ASA’nın tanımladığı inmenin risk faktörleriyle ilgisi olmayan cevaplar verdiği saptanmıştır. İnme için riskli yaş grubunda bulunan katılımcıların, değiştirilebilir bireysel inme risk faktörleri oranının yüksek olduğu saptanmıştır. Yapılan analiz sonucunda; demografik özellikleri ile inme alarm belirtilerini bilme durumu arasında anlamlı bir fark bulunmazken; sadece eğitim durumları arasında anlamlı bir fark olduğu (χ2=7,731; p=0,021) saptanmıştır. Demografik özellikleri ile inme risk faktörlerini bilme durumu arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır (p>0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmaya katılan öğretmenlerin danışman ve eğitimci rollerine, inme risk faktörlerine sahip olmalarına ve inme için riskli yaş grubunda bulunmalarına rağmen, inme alarm belirtileri ve risk faktörleri farkındalığı istenilen düzeyde değildir.

INTRODUCTION: This study was planned in an attempt to examine the stroke warning signs and awareness of risk factors in high-school teachers older than 40.
METHODS: The target population of the study consisted of teachers (n=1256) working at high schools in the city center and instead of the sampling method, a census was used for teachers older than 40 (n=700). The sample involved 567 teachers who hadn’t stroke experience and volunteered to participate. The data were collected with “structured question form” was developed based literature and expert opinions by conducting a preliminary application in working hours.
RESULTS: Regarding the participants, 55,7% were male, 89,8% married; 88,9% had bachelor's degree and age average 47,37±5,66. It was determined that 30,3% of participants knew nothing about the “organ being affected by stroke”, 70% about “the reason of stroke”. According to the total responses of participants in three choices concerning the knowledge of “stroke warning signs”, it was determined that they mainly had numbness and weakness on arms-legs (22%), as well as trouble in speaking and understanding (12,3%) and 46,3% of them gave responses that were not related with “stroke warning symptoms” defined by AHA/ASA. According to the total responses of participants in three choices concerning the knowledge of “stroke risk factors”, it was determined that they mainly had stress (15,5%), hypertension (12,3%), smoking-alcohol (9%) and 24,5% of them gave responses that weren’t related with “stroke risk factors” defined by AHA/ASA.
While no statistically significant difference was determined between the demographic features of participants and stroke warning signs and their state of knowing the stroke risk factors.

DISCUSSION AND CONCLUSION: Participated in the study had roles as consultants and trainers, as well as the stroke risk factors, and they were in the risky age group for stroke, they didn’t have sufficient awareness regarding stroke warning signs and risk factors.

Pitoz orta beyin infarktlarında okulomotor sinir paralizi nedeniyle olabilir. İzole orta beyin infarktları nadirdir. Biz bu yazıda orta beyin infarktına bağlı parsiyel fasiküler tutulumun neden olduğu izole tek taraflı pitozu olan bir olgu bildiriyoruz. Sabah kalktığında sağ göz kapağında düşüklük olduğunu fark eden 59 yaşında kadın olgu bu yakınma ile hastanemize başvurdu. Nörolojik muayene sağ gözde saptanan pitoz dışında normaldi. Radyolojik görüntülemelerinde sağ paramedian orta beyinde akut infarkt saptandı ve bu lezyon sağ okulomotor fasiküllerin lokalizasyonuyla uyumluydu. Olgu orta beyin infarktına bağlı gelişen parsiyel okulomotor fasiküler paralizi tanısını aldı. Antiagregan tedavi ile pitoz yaklaşık 1.5 ay içinde düzeldi.
Üçüncü kraniyal sinirin fasiküllerinin orta beyindeki anatomisi ve seyri tartışma konusudur. Okulomotor fasiküllerin düzeni araştırılmış ve topografik modeller ileri sürülmüştür. Önerilen okülomotor fasiküllerin modellerine göre levator palpebra liflerinin okülomotor fasiküllerin en kaudalinde yer aldığını gösterilmiştir. İzole etkilenmeleri oldukça nadirdir. Olgu yalnızca levator palpebra liflerini içeren okülomotor liflerin paralizine bağlı izole pitoz olduğu için sunulmuştur ve okülomotor fasiküllerinin modelleri ile birlikte tartışılarak literatüre katkıda bulunulması amaçlanmıştır.

Ptosis could be caused by oculomotor nerve palsy in the midbrain infarction. Isolated midbrain infarction is rare. We report a patient with isolated unilateral ptosis caused by partial fascicular oculomotor paresis due to midbrain infarction. A 59-year-old woman was unable to open her right eye on waking up the morning and was admitted to our hospital. Ptosis was found in the right eye. The other examination findings were normal. In radiological imaging showed an acute infarction in the right paramedian midbrain and the lesion was compatible with localization of the right oculomotor fascicle. She was diagnosed with partial fascicular oculomotor paresis due to paramedian midbrain infarction. By administration of anti-platelet agents, ptosis was resolved within 1.5 months.

The anatomy of the third cranial nerve fascicle and its courses through the midbrain is a topic of debate. Previous reports of oculomotor fascicular infarction have elucidated the human oculomotor fascicular arrangement and from these material topographical models have been proposed. Compared to proposed models for arrangement of oculomotor fascicle, this case demonstrates that the fibers to levator palpebrae may be located in the most caudal portion of the oculomotor fascicles. The case is interesting in that the isolated ptosis due to the oculomotor fascicular palsy only involved the levator palpebrae fibers and is intended to contribute to the literature by being discussed with the oculomotor fascicles models.

Subaraknoid kanama (SAK) ile prezente olan Serebral Ven Trombozu (SVT) çok nadirdir. Bizim olgumuz başlangıçta Bilgisayarlı Beyin Tomografi (BBT)’ de SAK ile uyumlu şüpheli lezyonu olan, sonrasında anamnez ve nörolojik muayene bulguları ile SVT ön tanısı ile çekilen Kraniyal MR Venografisinde (MRV) trombüs ile uyumlu sinyal değişikliği gözlenen bir olgudur. Bu bulgular venöz konjesyon ve venöz hipertansiyon bunu takiben venlerin dilatasyonuyla frajil, ince duvarlı kortikal venlerin rüptürüne bağlı SAK’a yol açması ile açıklanabilir. Nonanevrizmal, non travmatik ve nonperimezensefalik SAK genellikle kortikal konveksiteye yerleşme eğilimindedir. Akut kortikal SAK olarak bilinir. SVT’de kortikal SAK ‘ın sebebleri arasındadır.
Bu olgu; SAK’ın SVT’nin ilk belirtisi olabileceğini ve özellikle bazal sisternaların tutulumu olmayan vakalarda SAK’ın etyolojik araştırmasında SVT'nin mutlaka göz önünde bulundurulması gerektiğinin önemini vurgulamaktadır

Subarachnoid hemorrhage (SAH) associated with cerebral venous thrombosis (CVT) is rarely reported. In our case, the initial CT shows with suspected lesions that SAH. After the initial diagnosis of SVT with history and neurological examination findings MRV taken and consistend with thrombus signal change. Dural sinus thrombosis with secondary venous hypertension may lead to SAH into the subarachnoid space due to the rupture of fragile, thin-walled cortical veins. Patients with non-traumatic, non-aneurysmal and non-perimesencephalic subaracnoid hemorrhage tend to have clots circumscribed along the cortical convexity, a condition referred as acute cortical SAH. CVT is a potential cause of cortical SAH.
This case; SAH may be the first sign of SVT and especially SVT must do in etiologic research without the involvement of the basal sisterna in cases of SAH.

Yağ embolisi sendromu, yağ partiküllerinin dolaşıma girmesine bağlı olarak solunum sıkıntısı, bilinç bulanıklığı ve peteşiyal döküntülerin ortaya çıktığı bir klinik durumdur. En sık uzun kemik kırıklarını takiben 24-72 saat içinde gelişir. Klinik tablo hafif solunum sıkıntısından ağır solunum yetmezliği ve komaya kadar değişebilir. Biz bu makalede motorsiklet kazası sonrası femur fraktürene bağlı yağ embolisi sendromu gelişen vakanın tanı ve tedavi sürecini sunmayı amaçladık.

Fat embolism syndrome is a clinical condition which is caused by oil particles introduce into the systemic circulation and result in respiratory distress, altered consciousness and petechial rashes.
The most common occurrence develops following the long bone fractures within 24-72 hours.
The clinical picture may vary from mild respiratory distress to grave respiratory failure and coma.We aimed to present case of diagnosis and treatment process with fat embolism syndrome following femur fractures due to motorcycle accident

Transkranial Doppler ultrasonografi beyin ölümünde serebral sirkülatuar arrestin dökümente edilmesinde değerli bir yöntemdir. Dopplerde her iki internal karotid arter/orta serebral arter kompleksi ve baziller arterde ya da her iki intrakranial vertebral arterde akımın diastolde tam olarak geri döndüğünün ("to-and-fro" paterni) veya sistolik dikenlerin tespit edilmesi serebral sirkulatuar arrest tanısını detekler. Eğer Dopplerde herhangi bir vascular Doppler sinyali elde edilemezse bunun sonik pencere yetersizliğinden mi yoksa gerçekten sinyal olmamasından mı kaynaklandığı ayırt edilemez. Bazı otörlere göre daha önceden aynı pencereden alınan bir sinyalin daha sonra kaybolması değerlidir ama bu klinikte emin olma bağlamında problematiktir. Diğer taraftan transkranial B-mod ultrasonografi ile ultrasonik kemik pencerenin yeterliliği tespit edilebilir. İşte, kemik pencerenin yeterli olduğu ama hiç Doppler sinyali kaydedilemeyen böyle bir hastada beyin ölümü tanısı doğrulanmış olur mu sorusu bu makalede örnek bir olgu temelinde tartışılmıştır.

Transcranial Doppler ultrasonography (TCD) is a valuable tool for demonstrating cerebral circulatory arrest (CCA) in the setting of brain death. Complete reversal of diastolic flow (to-and-fro flow) and systolic spikes in bilateral terminal internal carotid arteries and vertebrobasilar circulation are considered as specific sonogram configurations supporting the diagnosis of CCA. Because of the possibility of sonic bone window impermeability, absence of any waveform in TCD is not confirmatory for CCA unless there is documentation of disappearance of a previously well detected signal by the same recording settings. Transcranial color-coded sonography (TCCS) with B-mode imaging can reliably detect adequacy of bone windows with clarity contralateral skull and ipsilateral planum temporale visualization. Therefore, absence of detectable intracranial Doppler signal along with available ultrasound window in TCCS can confirm clinical diagnosis of brain death. We herein discuss this entity from the frame of a representative case.

HIV (Human Immunodeficiency Virus / İnsan Bağışıklık Yetmezlik Virüsü) tip 1 pozitif hastalarda inme sıklığı klinik serilerde % 1 ile % 5 arasındadır. HIV pozitif inmeli hastalarda altta yatan esas mekanizma vasküler patoloji ve aterogenezdir. Biz HIV ilişkili inme tanısı alan, ani başlayan sağ hemiplejisi olan 63 yaşında bir erkek olguyu sunmayı amaçladık.

Stroke which is a common complication in Human immumodeficiency virus type 1 positive patients is seen between 1% and 5% in clinical series. Vasculopathy and atherogenesis in HIV are the main pathologic mechanisms of stroke. We report a 63 year old man with sudden onset of a right hemiplegia and who was diagnosed as HIV-related stroke.

Emery-Dreifuss müsküler distrofisi (EDMD) kalıtımsal geçen bir hastalıktır. Erken başlangıçlı kontraktür, yavaş ilerleyen güçsüzlük, skapulo-humero-peroneal kaslarda zayıflığına bağlı yorgunluk, erişkin dönemde gelişen kardiomyopati ve ileti bloğu ile karakterizedir. EDMD hastalarında kalp tutulumunun prognostik önemi vardır ve hatta ilk klinik görünüm ani kardiyak ölüm olabilir.
Bu yazıda kardiyak açıdan takipli olmayan iskemik inme kliniğiyle gelen EDMD hastası sunuldu ve iskemik inme etyolojisinde rol oynayabilecek kardiyolojik hastalıkların tedavisi ve pace-maker implantasyonunun önemi vurgulandı.

Emery-Dreifuss muscular dystrophy (EDMD) is a hereditary disease. It is characterized by early-onset contractures, slowly progressive weakness, fatigue related to skapulo-humero-peroneal muscle weakness, cardiomyopathy which develops in adulthood and cardiac conduction system block. Cardiac involvement has a prognostic significance in patients with EDMD and even sudden cardiac death may be the first clinical presentation. In this article, an EDMD patient with ischemic stroke clinic who didn’t have regular cardiac follow-up was reported and the importance of the treatment of cardiac diseases which could play a role in ischemic stroke etiology and the implantation of pace-maker was mentioned.