XHızlı Arama
Farklı iskemik inme alt tiplerinde sistemik trombolitik tedaviye yanıt
Şehriban Peynir1, Baki Dogan2, Murat Polat2, İbrahim Levent Güngör21Beyşehir Devlet Hastanesi, Nöroloji Kliniği, Konya2Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi, Nöroloji Anabilim Dalı, Samsun
GİRİŞ ve AMAÇ: Akut iskemik inmenin kanıta dayalı tedavisi ilk 4.5 saatte intravenöz yolla fibrinolitik ilaçların verilmesidir. Serebral damar oklüzyonunun kaynağı rekanalizasyon için önemli olabilir. Bu çalışma hangi etiyolojik inme alt tipinin sistemik trombolizden daha fazla fayda gördüğünü göstermek için tasarlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Akut iskemik inme tedavisi için tek başına IV-tPA tedavisi almış hastaların hastane kayıtları retrospektif olarak tarandı. Dört farklı inme alttipi, büyük damar aterosklerozu, kardiyoembolik inme, lakuner enfarktlar ve diğer nadir nedenlere bağlı inme hastaları çalışmaya dahil edildi, nedeni belirlenemeyen inmeler alınmadı. Trombolitik tedaviyle NIHSS skorunda 7 puan üzerinde düşüş veya 0-2 arasında NIHSS skoruna ulaşılması iyi yanıt olarak tanımlandı. Dört farklı inme alt grubunda 1,7 ve 90. günlerde iyi yanıt alınan hastaların oranları, intrakranial kanama ve mortalite oranları ile birlikte karşılaştırıldı.
BULGULAR: Dahil edilen 231 hasta içinde, büyük damar aterosklerozu ve kardio embolizme bağlı olgulardaki iyi yanıt veren hasta oranı 1,7 ve 90. günlerde birbirine çok yakındı (1.günde %29'a karşılık %26, 7.günde %39'a karşılık %36, 90.günde %51'e karşılık %51, p>0.05). Lakuner inmelerde ilk haftada dramatik yanıt gösteren hasta sayısı azdı (%75) ama 3.ayın sonunda düzelme (%75) daha fazla izlendi. Tüm zaman dilimlerinde, trombolitik tedaviye iyi yanıt veren hasta oranları açısından değişik inme alt tipleri arasında istatiksel anlamlı farklılık yoktu (1.günde OR: 0,784, 7.günde OR: 0,946, 90.günde OR: 1,219,p>0.05). Düşük başvuru kan şekeri ve kısa semptom-iğne zamanı, ilk bir haftada iyi yanıt alınan hasta oranlarını çok değişkenli analizlerde anlamlı olarak artırıyordu (p<0.05). Kardiyo embolik inmelerde intrakranial kanama komplikasyonu daha sık görüldü (p<0.05). Lakuner enfarktlarda ve diğer nadir nedenlere bağlı inmelerde mortalite izlenmedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Akut iskemik inmenin etiyolojik ve fizyopatolojik mekanizması fibrinolitik tedaviye yanıtı etkilememektedir. Tedaviye zayıf yanıtı belirleyen faktörler yüksek kan şekeri ve gecikmiş uygulamadır. Belirli inme alt tiplerinde trombolitik tedavinin askıya alınması veya endikasyon alanın spesifik inme alt tipleriyle sınırlanması önerilmez.
Response to systemic thrombolysis in different ischemic stroke subtypes
Şehriban Peynir1, Baki Dogan2, Murat Polat2, İbrahim Levent Güngör21Beyşehir State Hospital, Neurology Clinic, Konya, Türkiye2Ondokuz Mayıs University Faculty of Medicine, Department of Neurology, Samsun, Türkiye
INTRODUCTION: Evidence based treatment of acute ischemic stroke is intravenous administration of fibrinolytic agents within the first 4.5 hours. The source of cerebral vessel occlusion may be important for recanalization. Current study is designed to find which ischemic stroke subtype benefit more from systemic thrombolysis.
METHODS: Hospital records of patients who received only IV-tPA for acute ischemic stroke treatment are outlined retrospectively. Four etiologic subtypes, large arterial atherosclerosis, cardioembolism, lacunar infarct and other uncommon causes of stroke are included, patients with strokes due to undetermined source are excluded. The reduction of NIHSS score more than 7 or a final NIHSS score between 0-2 are defined as good response to thrombolytic treatment. The percentages of patients reaching to favourable outcome on day 1,7 and 90 are compared between different subtypes together with intracranial bleeding and mortality.
RESULTS: Among 231 patient included, the good response rate was similar in strokes due to large arterial atherosclerosis and cardioembolism at day 1, 7 and 90 (28.8% versus 25% on day 1, 38.8% versus 35.8% on day 7 and 51.3% versus 50.8% on day 90). Lacunar infarcts did not respond to IV-tPA dramatically in the first week (25%), however improve better at the end of three months (75%). The rate of good responders did not significantly vary between different subtypes in all time points (OR: 0.784 at day 1, OR: 0.946 at day 7, OR: 1.219 day 90, p>0.05). Low blood glucose level at the admission and low onset-to-time were significant determinant of early good response after adjustment (p<0.05). Intracranial bleeding was higher in cardio embolic strokes.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The etiologic and physiopathologic mechanism of acute ischemic stroke does not affect the response to fibrinolytic treatment. Especially delays in infusion or high initial blood sugar levels lead to poor response. Withholding thrombolysis in patients with definite subtypes or the reverse have not been recommended.
Makale Dili: İngilizce