Hastanede yatan inme hastalarına bakım verenlerde akut anksiyete düzeylerinin değerlendirilmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: İnme hastaları hastaneye yatış sonrasında sıklıkla uzun bir rehabilitasyon ve tedavi süreciyle hayatlarına devam etmektedirler. Bu sürece uyum sağlamak, özellikle akut dönemde bakım verenler için zorlayıcı olabilmektedir. İnmede kaygı üzerine önceki çalışmalar esas olarak subakut ve kronik dönemlere odaklanmıştır. Bu nedenle bu çalışmada, inme hastalarına bakım verenlerde hastanede yatışta akut dönem kaygı düzeylerini ve ilişkili faktörleri değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Akut inme nedeniyle hastaneye yatırılan hastalar ve onların bakım verenleri çalışmaya dahil edildi. Hastaların ve bakım verenlerin sosyodemografik özellikleri kaydedildi. Hastaların klinik durumları ve hastalık özellikleri değerlendirildi. Bakım verenlere Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri (STAI) ve Hastane Anksiyete ve Depresyon (HAD) ölçekleri uygulandı. Bu değişkenler arasındaki ilişkiler değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmaya yaş ortalaması 67,09±11,48 olan 100 hasta ve yaş ortalaması 46,19±13,36 olan 100 bakım veren dahil edildi. 65 yaş altı, iskemik inme geçiren ve nöroloji servisinde tedavi gören hastaların bakım verenlerinde anksiyete puanlarının daha yüksek olduğu görüldü (p=0,001; p=0,001; p=0,019). Hekimin günlük bilgilendirme sayısı ve memnuniyeti ile anksiyete puanları arasında negatif korelasyon bulundu (p=0,001). Ayrıca 1. ve 2. derece akraba olup bakım verenlerde, özellikle de kadın bakım verenlerde anksiyete puanlarının daha yüksek olduğu belirlendi (p=0,032; p=0,033).
TARTIŞMA ve SONUÇ: İnme hastalarının bakıcıları önemli düzeyde kaygı ve depresyon yaşarlar. Bu durum birçok faktörlerle ilişkilidir. Özellikle hastanede yatış döneminde bakım verenlere daha sık ve tatmin edici bilgi verilmesi önemlidir.

The evaluation of acute anxiety levels in caregivers of hospitalized stroke patients

INTRODUCTION: Stroke patients often continue their lives with a long process of rehabilitation and treatment after hospitalization. The adaptation to this process can be challenging for caregivers, particularly during the acute phase. Previous studies about anxiety in stroke have mainly focused on the subacute and chronic phases. Therefore, this study aimed to assess anxiety levels during the acute phase within caregivers of stroke patients in the hospitalization period, along with associated factors.
METHODS: Hospitalized patients for acute stroke and their caregivers were included in the study. Sociodemographic characteristics of patients and their caregivers were recorded. Clinical conditions and disease features of patients were evaluated. Caregivers were administered the State-Trait Anxiety Inventory (STAI) and the Hospital Anxiety and Depression (HAD) scales. The relationships between these variables were assessed.
RESULTS: The study included 100 patients with a mean age of 67.09±11.48 and 100 caregivers with a mean age of 46.19±13.36. Higher anxiety scores were observed in caregivers of patients who were younger than 65, had ischemic stroke, and were treated in the neurology service (p=0.001; p=0.001; p=0.019). A negative correlation was found between the number and satisfaction of physician’s daily information with anxiety scores (p=0.001). In addition, higher anxiety scores were identified in caregivers, particularly female caregivers of patients in the 1st and 2nd degree relatives (p=0.032; p=0.033).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Caregivers to stroke patients experience significant levels of anxiety, and depression. This situation is associated with various factors. It is important to provide more frequent and satisfactory information to caregivers, especially in the hospitalization period.