Aspirin veya tiklopidin ile sekonder profilaksi sırasında trombosit fonksiyonları; bir ön çalışma

GİRİŞ ve AMAÇ: Her bireyin trombosit fonksiyonlarının inhibisyonu için gerekli olan aspirin dozu farklıdır ve aynı dozda aspirin her hastada sürekli aynı antitrombotik etkiyi göstermez. Bazı hastalarda giderek artan aspirin dozuna gereksinim olur ve bu durum aspirin direnci olarak isimlendirilmektedir. Benzer bir gereksinimin tiklopidin için var olup olmadığı tartışmalı bir konudur. Bu çalışmanın amacı, aspirin ve tiklopidinin zaman içinde trombosit fonksiyonları üzerine olan etkisini araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya, minör strok veya geçici iskemik atak öyküsü olan 10 hasta (6’sı erkek, 4’ü kadın, yaşları 42 ve 79 arasında olan) alınmıştır.
BULGULAR: Beş hastaya aspirin, beş hastaya ise tiklopidin başlanmıştır. Aspirin veya tiklopidin tedavisi başlanmadan önce ve başlandıktan sonra 40 ve 90. günlerde maksimum trombosit agregasyon hızları (MRPA) ve şiddeti (MIPA) ile ATP salınımı (herbiri kollajen ve ADP ile olmak üzere) değerlendirilmiştir. Trombosit agregasyonları ve ATP salınımı 40. günde tedavi öncesine göre her iki tedavi grubunda da anlamlı olarak azalmıştır (p<0.01). Kırkıncı ve 90. günler arasında MIPA ve MRPA değerlerindeki artış aspirin grubunda (%66.4), tiklopidin grubundan (%5.7) anlamlı olarak fazla bulunmuştur (p<0.01).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu sonuçlar aspirin alan hastalarda gösterilmiş olan ilaç direncinin tiklopidin alan hastalarda çalışma süresince gelişmediğini göstermiştir. Bu çalışma, aspirinin antiagregan etkisinin stabil olmadığını ve kısa süre içinde azaldığını göstermektedir. Biz, bu nedenle, aspirin ile profilaktik tedavi alan hastalarda trombosit fonksiyonlarının aralıklı olarak kontrol edilmesi gerektiğine ve bu kontrollerin yapılamadığı hastalarda tiklopidinin iyi bir seçenek olduğuna inanıyoruz.

Platelet functions during secondary prevention with aspirin or ticlopidine: a preliminary study

INTRODUCTION: Different subjects require different aspirin dosages to achieve complete inhibition of platelet functions and the antiplatelet effect of a fixed dose aspirin is not constant over time in every patient. Some patients develop a progressively increasing dosage requirement, which is called “aspirin resistance”. The debate still goes on for a similar effect of ticlopidine. The purpose of this study was to compare the effects of aspirin and ticlopidine on platelet functions over time.
METHODS: Ten patients (6 males, 4 females, ages between 42 and 79) with a history of minor stroke or transient ischemic attack were included in the study.
RESULTS: Five patients were on aspirin and five were on ticlopidine treatment. Maximum intensity and maximum rate of platelet aggregation (MIPA and MRPA) and ATP release (all with collagen and ADP) were evaluated before the initiation of aspirin or ticlopidine and during treatment on the 40th and 90th days. The platelet aggregation and ATP release values were found significantly reduced on the 40th day in both groups (p<0.01). The increase in MIPA and MRPA between the 40th and 90th days was found significant in aspirin group (66.4%) than in the ticlopidine group (5.7%) (p<0.01).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The results show that the resistance detected previously in patients on aspirin is not the case for patients on ticlopidine in the study period. Our data suggest that the antiaggregant efficacy of aspirin is not stable over time and may show decrease in a short period. We believe, therefore, periodical monitoring of platelet functions may be valuable in patients on aspirin prophylaxis and ticlopidine may be a good choise in patients, whose platelet aggregation tests cannot be evaluated properly.