GİRİŞ ve AMAÇ: Spontan intraserebral kanamalı hastalarda hematom genişlemesi nörolojik kötüleşmenin önemli bir nedenidir. Hematom genişlemesini etkileyen faktörlerin belirlenmesi yüksek riskli hastaların daha yakından takibini sağlayacaktır. Bu çalışmada genişleme gösteren spontan intraserebral hematomlu hastaların klinik, laboratuvar ve radyolojik özellikleri incelenmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma Eylül 1999 ve Haziran 2001 tarihleri arasında prospektif olarak planlanmıştır. Hastalar hematom genişlemesi olup olmamasına göre gruplandırıldı. Hematom boyutları AXBXC/2 formülüne göre hesaplandı. İlk BT çekimindeki hacim V1 kontrol BT hacmi V2 olmak üzere iki BT arasındaki hacim oranı (V2/V1) 1.5’den büyükse veya iki hacim arasında 10cm3’den fazla fark varsa hematom genişlemesi olarak kabul edildi.
BULGULAR: 21 hastanın beşinde hematom genişlemesi tespit edildi. Hematom genişlemesi olan hasta grubunta yüksek üre, kreatinin, kan şekeri, düşük fibrinojen seviyesi, bilinç bozukluğu ve lökositoz varlığı istatistiksel olarak anlamlı bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: .

INTRODUCTION: The enlargement of hematoma in patients with spontaneous intracerebral hemorrhage is an important cause of neurological deterioration. The determination of the factors affecting the enlargement of hematoma will provide following up of the patients with high risk more closely. In this study, we investigated the clinical, laboratory, and radiological characteristics of hematoma enlargement in patients with spontaneous intracerebral hemorrhage.
METHODS: This study was planned prospectively between September 2001 and June 2001. The patients with spontaneous intracerebral hemorrhage were grouped according to the presence or absence of enlargement in hemorrhage. Volume of hemorrhage was calculated by using the formula of AXBXC/2. The volume in the first CT was determined as (V1) and in control CT as (V2). If the ratio between two of them V2/V1 was greater than 1.5 or if the difference between two volumes was greater than 10cm3 it was accepted as hemorrhage enlargement.
RESULTS: Of 21 patients, hemorrhage enlargement was detected in five patients. In the group of patients with hemorrhage enlargement, high level of urea, creatinine, blood glucose, systolic blood pressure; low level of fibrinogen, presence of defect in consciousness, and leucocytosis were found different statistically.
DISCUSSION AND CONCLUSION: .

GİRİŞ ve AMAÇ: Stroklu hastalarda yoğun bakım ünitelerinin kurulması ve tedavide invaziv yöntemlerin kullanılması (dekompresyon, tromboliz vb.) ile mortalite giderek azalsa da mekanik ventilatör kullanılan hastalarda prognoz hala oldukça kötüdür. Bu çalışmada, kliniğimizde strok tanısı ile yatırılarak izlenen, mekanik ventilatör gereksinimi olan hastaların klinik, radyolojik özellikleri ve prognozları incelenmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamızda Aralık 1999-Haziran 2001 tarihleri arasında strok yoğun bakım ünitemizde yatan ve mekanik ventilatör kullanılan iskemik ve hemorajik stroklu hastalar yaş, cinsiyet, Glasgow Koma Skala Skoru (GKS), strok tipi (iskemik, hemorajik), lezyon lokalizasyonu (iskemik stroklu hastalar için karotis sistemi ve vertebrobaziler sistem, hemorajik stroklu hastalar için supra ve infratentoriyal), entübasyon nedeni (nörolojik, nöroloji dışı nedenler), entübasyon zamanı, entübe kalış süresi, prognoz özelliklerine göre incelenmiştir. Terapötik hiperventilasyon için entübe edilen hastalar çalışmaya alınmamıştır.
BULGULAR: 157 hemorajik ve 639’u iskemik olmak üzere 796 strok hastasında yapılan çalışmada toplam 49 hastada mekanik ventilatör kullanılmıştır. Hemorajik stroklu hastalar içerisinde mekanik ventilasyon ihtiyacı olan hastaların oranı % 10.82 (n=17), iskemik stroklu hastalar içerisinde ise %5.008 (n=32) olarak tespit edilmiştir. Hastalarımızın 37’si (%75.5) nörolojik, 12’si (%24.5) nörolojik kötüleşme dışı sebeplerle entübe edilmiştir. Serimizde mortalite oranı %97 olarak bulunmuştur. Hastaların entübasyon zamanı strok gelişiminden 117.2 ±166.5 saat sonra ve mekanik ventilatörde kalış süreleri ortalama 47.8±103.9 saat olarak saptanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Mekanik ventilatör kullanılan stroklu hastalarda prognoz kötü ve mortalite yüksektir. Serimizde mortalite oranı %97 olarak bulunmuş olup bu oran daha önceki çalışmalarla benzerdir. Mekanik ventilatör kullanılan hemorajik stroklu hastaların oranı iskemik stroklu hastalarla kıyaslandığında yaklaşık olarak iki kat daha yüksek bulunmuştur.

INTRODUCTION: Mortality rates of stroke have declined with the use of invasive treatment procedures (decompression, thrombolysis) and development of stroke intensive care units. Although, outcome in stroke patients who require mechanical ventilation, remains very poor. In this study, clinical and radiographic features and prognosis of stroke patients requiring mechanical ventilation were analysed.
METHODS: In this study, we analysed patients who admitted to our clinic, with ischemic stroke (IS) and intracerebral hemorrhage (ICH) and required mechanical ventilation between the dates 1999, December and 2001, June. Age, gender, Glasgow Coma Score (GCS), type of stroke (ischemic or hemorrhagic stroke), localisation of lesions (carotid or vertebrobasilar system for ischemic stroke and supratentorial or infratentorial for intracerebral hemorrhage), indications for endotracheal intubation (neurological deterioration or other reasons), timing and duration of intubation and prognosis were determined for all patients. Patients intubated for theurapeutic hyperventilation were not included in the study.
RESULTS: Fortynine of 796 patients (157 of them had intracerebral hemorrhage and 639 of them had ischemic stroke) admitted to our clinic during the study period, were included in the study. 17 of 157 patients (10.82%) with hemorrhagic stroke and 32 of 639 patients (5.008%) with ischemic stroke required mechanical ventilation. 37 of 49 patients (75.5%) were intubated because of neurological deterioration and 12 of them (24.5%) were intubated because of other reasons. Mortality rate of 97% was found in our study. Avarage timing of intubation was 117.2±166.5 hours and avarage duration of intubation was 47.8±103.9 hours.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Prognosis of stroke requiring mechanical ventilation is poor and mortality rates are still very high. Our mortality rate of 97% is similar to other studies. In our study, patients with intracerebral hemorrhage had an intubation rate that was two times higher than those with ischemic stroke.

Atrial septal anevrizma, interatrial septumun fossa ovalis bölgesinden fıtıklaşması ile oluşan konjenital ya da akkiz bir malformasyondur. Nadir görülen bu lezyon, klinik bulgu vermeden seyredebileceği gibi serebral ve periferik damar embolilerine neden olabilmektedir. Özellikle genç iskemik serebral olaylarda ve sebebi belirlenemeyen embolilerde, son yıllarda artan oranda etiyolojik bir neden olarak bildirilmektedir ve olguların tanısında transözefagial ekokardiografi kullanılmaktadır. Bu yazıda, geçici iskemik atak tablosuyla izlenen bir olgumuzda atrial septal anevrizma belirlenmiş ve nadir görülen bu lezyonun iskemik serebrovasküler olaylardaki rolü tartışılmıştır.

Atrial septal aneurysm is a congenital or acquired malformation of the interatrial septum characterized by bulging of the septum through the fossa ovalis. It’s course can be either without any clinical symptom or with cerebral and peripheral embolic events. The investigations suggest that atrial septal aneurysm has higher prevalance in young patients with cerebral ischemic event of unknown cause. It can be detected by transesophageal echocardiography. In this article, we discuss the role of atrial septal aneurysm in cerebrovascular events because of a case who has transient ischemic attack and atrial septal aneurysm.

Bu makalede tekrarlayan geçici iskemik ataklar ile başvuran ve tetkikler sonucunda moya moya hastalığı tanısı konulmuş, 38 yaşında bir bayan olguda 3 yıllık süre içinde klinik ve radyolojik özellikler tartışılmıştır.

In this article, we report a case of moya moya disease an a 38 year old woman with characterstic clinical and radiological features of recurrent transient ischemic attacks within three years.